Oprócz pytania o system plików, którego chcesz użyć, narzędzia do formatowania dysków będą również pytać o "Rozmiar jednostki alokacji". Co to oznacza i jaką wartość wybrać?
Dzisiejsza sesja pytań i odpowiedzi przychodzi do nas dzięki uprzejmości SuperUser - poddziału Stack Exchange, społecznościowego forum z pytaniami i odpowiedziami.
Czytnik SuperUser Andrew Keeton jest ciekawy, co dokładnie powinien umieścić w sekcji alokacji podczas formatowania dysku. On pisze:
Formatuję zewnętrzny dysk twardy 1 TB jako NTFS. Ten dysk jest przeznaczony głównie do przechowywania multimediów, takich jak muzyka i wideo.
Co powinienem wybrać dla ustawienia rozmiaru jednostki alokacyjnej? Dostępne są opcje od 512 bajtów do 64 KB. Czy istnieją jakieś wskazówki, które mogę zastosować do innych typów napędów? Czy powinienem przestać szturchać i po prostu zostawić opcję "domyślną?"
Domyślnym ustawieniem jest zwykle najlepszy wybór dla większości użytkowników, ale zagłębmy się nieco głębiej.
Współpracownicy SuperUser Jonathan i Andrew oferują pewien wgląd. Jonathan pisze:
Jeśli jesteś "Standardowym użytkownikiem" według definicji Microsoftu, powinieneś zachować domyślne 4096 bajtów. Zasadniczo rozmiar jednostki alokacji jest wielkością bloku na dysku twardym, gdy formatuje NTFS. Jeśli masz dużo małych plików, dobrze jest zachować niewielki rozmiar alokacji, aby miejsce na dysku twardym nie zostało zmarnowane. Jeśli masz dużo dużych plików, utrzymanie ich wyżej zwiększy wydajność systemu dzięki mniejszej liczbie bloków do wyszukiwania.
Ale znowu, w dzisiejszych czasach pojemność dysku twardego jest coraz wyższa i robi niewielką różnicę, wybierając odpowiedni rozmiar alokacji. Zasugeruj, że po prostu zachowujesz domyślne.
Należy również pamiętać, że większość plików jest stosunkowo niewielka, większe pliki są duże, ale małe w jednostkach.
Andrew rozwija odpowiedź Jonathana:
Pod względem wydajności kosmicznej, mniejsze rozmiary jednostek alokacji działają lepiej. Średnia ilość marnowanego miejsca na plik będzie o połowę mniejsza niż AUS. Tak więc 4K marnuje 2K na plik, a 64K zużywa 32K. Jednak, jak zauważa Jonathon, współczesne napędy są masywne i mało zmarnowanego miejsca nie jest warte przesady, a to nie powinno być decydującym czynnikiem (chyba że jesteś na małym dysku SSD).
Porównaj 4K ze średnim odpadem 64K (32K-2K = 30K), dla 10 000 plików, które wychodzą tylko na 300 000 KB lub około 300 MB.
Zamiast tego zastanów się, jak system operacyjny wykorzystuje przestrzeń. Załóżmy, że masz plik 3K, który musi wzrosnąć do 2K. Z AUS 4K dane muszą być podzielone na dwa bloki - i mogą nie być razem, więc dostaniesz fragmentację. Dzięki 64K AUS jest o wiele mniej bloków do śledzenia i mniejszej fragmentacji. 16x rozmiar bloku oznacza 1/16 liczby bloków do śledzenia.
W przypadku dysku medialnego, w którym przechowywane są zdjęcia, muzyka i filmy, każdy plik ma co najmniej 1 MB. Używam największego AUS. Dla partycji rozruchowej systemu Windows używam domyślnego systemu Windows (4K dla dowolnego dysku NTFS mniejszego niż 16 TB).
Aby dowiedzieć się, jaki rozmiar klastra znajduje się na istniejącym dysku:
fsutil fsinfo ntfsinfo X:
Czy masz coś do dodania do wyjaśnienia? Dźwięk w komentarzach. Chcesz przeczytać więcej odpowiedzi od innych użytkowników Stack Exchange, którzy znają się na technologii? Sprawdź cały wątek dyskusji tutaj.
