Plik tar, często nazywany atarball, jest zbiorem plików zawiniętych w jeden plik dla łatwego przechowywania. Zamiast śledzić cały folder plików, wystarczy śledzić jeden z nich. Pliki tar są często kompresowane po ich utworzeniu, nadając im rozszerzenie pliku .tar.gz. Z technicznego punktu widzenia są to pliki TGZ, ale prawie wszyscy nazywają pliki .tar i .tar.gz zwykłymi "plikami tar".
Jeśli używasz systemu MacOS lub Linux i nie masz nic przeciwko używaniu terminala, to jest to tylko jedno polecenie (gdzie plik tar to nazwa twojego pliku):
tar -xzf plik tar
Istnieje również kilka flag, które można dodać do polecenia, aby mogły wykonywać nieco inne funkcje:
Te ostatnie trzy flagi mogą być nieco trudne do zapamiętania na miejscu, więc dobrym mnemonicem do użycia jest "Xtract Ze File". Możesz także udawać, że jesteś Terminatorem, gdy go uruchomisz.
Tworzenie pliku tar jest równie proste. Wystarczy wymienić-x z a-do "Twórz", choć łatwiej zapamiętać przez "Kompres", mimo że jest to praca -z.
Dla tych, którzy nie lubią używania terminala, z przyjemnością usłyszycie, że macOS może domyślnie otwierać pliki tar i tar.gz przy pomocy narzędzia Archive Utility. Wystarczy dwukrotnie kliknąć plik, a zostanie on wyodrębniony.
Możesz także użyć programu Unarchiver, który jest darmowym narzędziem do zarządzania archiwami, działa podobnie jak narzędzie Archive Utility i obsługuje również pliki .rar.
W systemie Windows do ich otwierania potrzebny jest zewnętrzny program. 7-Zip jest lekki i dobrze spełnia swoją funkcję, choć otwiera dwa pliki tar.gz. WinRar otwiera je w jednym kroku, ale jest nieco bardziej zagmatwany w użyciu.
