Inżynierowie dźwięku wykonują naprawdę sterylne utwory i sprawiają, że brzmią naturalnie dzięki efektom audio. Najczęściej stosowanymi narzędziami do tego są opóźnienia / echo i pogłos, a dzięki pewnemu know-how można poprawić własne utwory na lepsze.
Wszystkie te efekty działają, aby dźwięk był lepszy, głębszy i bardziej naturalny. Są również używane jako efekty estetyczne, a zrozumienie ich działania pomoże ci wykorzystać je w jak największym potencjale. Możesz je znaleźć wszystkie w menu Efekty Audacity.
Opóźnienie, echo i pogłos są różnymi aspektami tego samego procesu: powtarzaniem dźwięku w czasie. Echo jest dość łatwe do uchwycenia. Jest to wielokrotna iteracja dźwięku, który pojawia się przy zmniejszonej głośności i po krótkim czasie. Krzyczenie do kanionu lub szerokiej przestrzeni da ci echo. Fale dźwiękowe emanują z twoich ust, podróżują w pewnej odległości, odbijają się od twardej powierzchni i wracają z powrotem do twoich uszu po pewnym czasie. Echo to opóźnienie. Jednak w terminach edycji dźwięku echo jest określane jako specyficzne opóźnienie, takie, które rozpada się, ale odtwarza dźwięk inaczej dokładnie. Opóźnienie to możliwość dostosowania i może zmieniać dźwięk podczas każdej iteracji.
Następnie mamy pogłos. Dzieje się tak, gdy echa narastają w zamkniętej przestrzeni i powodują pęcznienie objętości, które następnie rozpada się, gdy dźwięk powoli ucieka. Dobrym tego przykładem jest klaśnięcie lub okrzyki w średniej wielkości pokoju z zamkniętymi wszystkimi drzwiami. Występuje kolec, który pojawia się, gdy dźwięk się nagrzewa, więc początkowy hałas nie jest najgłośniejszy, jaki dostanie. Następnie, po nagromadzeniu, dźwięk zwolni się powoli. Można to potraktować jak nakładające się echo, gdzie zamiast pełnych powtórzeń z opóźnieniem, iteracja rozpoczyna się bardzo szybko po rozpoczęciu dźwięku i gdy wciąż trwa.
Istnieją trzy typy wzorców opóźnień w Audacity: regularne, odbijające się piłki i odwracające się piłki. Regularne opóźnienie będzie miało ustalony okres czasu pomiędzy każdą indywidualną interakcją. Opóźnienie podskakiwania rozpocznie się w czasie opóźnienia i będzie następowało coraz szybciej, czas spadnie między każdą iteracją. Odwrotne opóźnienie piłki odbija się od szybkich iteracji i niskiego czasu opóźnienia, a następnie stopniowo zwalnia aż osiągnie maksimum. Ten ostatni jest często używany w efektach odwrotnych, temat, który omówimy w innym artykule.
Wielkość zaniku jest wartością (w dB), o którą każda iteracja zmniejsza jej objętość. Użycie wartości ujemnych zwiększy objętość kolejnych iteracji. Popowe piosenki często zaczynają się od tego "budowania" opóźnienia głośności w intro, z narastającym crescendo, a artysta nagle przełamuje muzykę za pomocą słowa lub frazy.
Czas opóźnienia (w sekundach) jest maksymalnym czasem pomiędzy kolejnymi iteracjami.
Zmiana wysokości tonu jest mierzona w półtonach, co spowoduje przesunięcie wysokości tonu w górę (lub w dół, jeśli wartość jest ujemna) w każdym kolejnym echu. Jest to kolejny efekt często spotykany w pop.
Ostatnią wartością, którą można zmienić, jest liczba generowanych ech. Pamiętaj, że jeśli nie będziesz mieć dość ciszy na końcu ścieżki, zostaną one skrócone. Najlepiej dodać ciszę na końcu utworu, zanim dodasz dużo echa i przyciąć dodatkowe po zastosowaniu efektu.
Jeśli nie chcesz dodać prostego i szybkiego echa, użyj opóźnienia. Efekt ten może naprawdę pomóc wydobyć podteksty w utworach muzycznych i pomaga w ograniczeniu poczucia głębi dźwięku.
Echo jest efektem skrótu do bardzo długiego, regularnego opóźnienia. Możesz zmienić czas opóźnienia i współczynnik zaniku, a natychmiast uzyskasz bardzo długie echo poza swoim torem. Pamiętaj, aby dodać ciszę na końcu ścieżki, aby pomieścić echo. Możesz ustawić współczynnik zaniku na 1 (bez zaniku), a otrzymasz pętlę; dźwięk powtórzy się z czasem opóźnienia, ale nie będzie za każdym razem spadał głośność i może trwać bez końca.
Reverb jest nieco bardziej skomplikowany, ponieważ ma więcej wspólnego z akustyką. Pogłos nie doda echa; zacznie budować dźwięk, pozwoli mu osiągnąć szczyt, a następnie zwolni go przez pewien czas. Pogłos może pomóc w kształtowaniu dźwięku i wydobyć pewne podteksty, a to naprawdę pomaga, aby klipy brzmiały bardziej naturalnie. Dzieje się tak dlatego, że zasadniczo ponownie nagrywasz dźwięk w zwirtualizowanej przestrzeni. Większy roomize sprawi, że Ęútail "dźwięku będzie trwał dłużej i sprawi, że głośność będzie głośniejsza.
Czas pogłosu wpływa na czas trwania pogłosu od puchnięcia do wydania. Jeśli sprawisz, że ta wartość jest naprawdę mała, zasadniczo odcinasz ogon.
Tłumienie jest jak wielkość zaniku w efekcie opóźnienia. Określa ono, w jakim stopniu będą nakładane nakładające się iteracje. Wpływa to przede wszystkim na wcześniejsze iteracje i ogon, choć może zmniejszyć pęcznienie, jeśli wartość jest zbyt wysoka. Im niższa wartość, tym intensywniejszy będzie pogłos.
Szerokość pasma wejściowego zmienia zakres częstotliwości zależny od pogłosu. Mniejsze wartości sprawią, że dźwięk będzie nudny i stłumiony, podczas gdy wyższe wartości będą wpływać na więcej częstotliwości i sprawią, że będzie on bardziej jasny lub intensywny.
Poziom suchego sygnału określa na podstawie głośności, ile oryginalnego dźwięku pozostaje w pogłosie. Domyślna wartość jest naprawdę niska. Jeśli chcesz błyskawicznego i twardego pogłosu, zwiększ wartość. Jeśli miksujesz oryginalny utwór z innym, który dodał pogłos, utrzymuj tę wartość nisko, w przeciwnym razie dostaniesz obcinanie, co psuje wierność dźwięku. Jeśli wszystko jest w porządku i nadal występuje przycinanie, zmniejsz amplitudę ścieżek przed zastosowaniem pogłosu.
Wczesny poziom odbicia zmienia sposób, w jaki wczesne iteracje kształtują ogólny pogłos. Obniżenie tej głośności spowoduje mniejszą liczbę wcześniejszych "głosów" i zmianę integralności dźwięku.Trudno to opisać, więc będziesz musiał posłuchać i spróbować samemu.
Poziom ogonka określa objętościowo intensywność pogłosu poprzez zmianę sekcji ogona.
Zwykle poziom wczesnego odbicia wynosi 15 dB lub więcej niż poziom ogona. Jeśli zmienisz go tak, aby poziom wczesnego odbicia był niższy niż poziom ogona, tworzysz iluzję odległości między źródłem a słuchaczem. Zwróć też uwagę, że pogłos zależy w dużej mierze od dźwięku stereo, więc używaj głośników podczas ulepszania tego efektu zamiast słuchawek. Można również podzielić ścieżki stereo i zastosować różne ustawienia dla lewego i prawego kanału. Tworzy to bardziej wyraźne kanały.
Reverb świetnie nadaje się do replikacji dźwięku z szeroko otwartymi i dużymi zamkniętymi przestrzeniami. Możesz sprawić, by utwory brzmiały tak, jakby zostały wykonane w głębokim kanale, gigantycznej katedrze lub prostej sali koncertowej, a wpłyniesz na ton, więc brzmi to bardziej naturalnie, niż tylko dodanie naprawdę krótkiego opóźnienia lub echa.
Symulowanie przestrzeni bez konieczności nagrywania w niej ułatwia dodanie zawiłości i naturalności do twoich utworów. Działa również znakomicie dla nie-muzyki. Możesz go użyć na przykład na dźwięku podcastu z tym samym efektem. Czy masz trochę doświadczenia z tymi efektami? Podziel się swoimi ulubionymi ustawieniami i ich zastosowaniami w komentarzach!
