Staliśmy się uzależnieni od aparatów cyfrowych, ponieważ są one tak łatwe w użyciu. Ale czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, jak działa fotografia filmowa? Czytaj dalej, aby poszerzyć swoją wiedzę fotograficzną - lub rozwinąć nowe uznanie dla swojego punktu i kliknij kamerę.
Kamery oparte na filmach są dla niektórych reliktem przeszłości. Po prostu stara technologia stała się przestarzała przez nowe i ulepszone. Ale dla wielu film jest materiałem rzemieślniczym i fotograficznym doświadczeniem, którego żaden cyfrowy system nie mógłby mieć nadziei na odtworzenie. Podczas gdy wielu fotografów, zarówno profesjonalistów, jak i amatorów, przysięga na jakość zarówno aparatów fotograficznych, jak i cyfrowych - faktem jest, że film wciąż jest dobrym sposobem na robienie wspaniałych zdjęć i fascynujący sposób, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak działa fotografia.
Omówiliśmy podstawy (i niektóre z nich) tego, jak działają kamery, ale dla początkujących czytelników (lub tych czytelników, którzy chcą odświeżyć), zaczniemy od objazdu podstaw. Kamery są w teorii dość proste. Nowoczesne aparaty i obiektywy mają tak wiele lat udoskonalania technologii, że może wydawać się śmiesznym nazywanie ich prostymi, nawet jeśli używają one filmu fotograficznego zamiast niewiarygodnie zaawansowanych nowoczesnych czujników światła. Jednak pomimo wszystkich tych postępów wszystkie aparaty mają jeden dość prosty cel: zbieranie, ogniskowanie i ograniczanie ilości światła który dociera do jakiegoś wrażliwego na światło materiału.
Kamery skupiają się na przechwytywaniu i nagrywaniu przez chwilę, tworząc reakcję chemiczną lub elektryczną z fotonami (cząstkami światła), które promieniują lub odbijają się w dowolnym momencie fotografowania. Te momenty przechwyconego światła są wywoływane ekspozycjei są kontrolowane przez trzy główne zmienne znane jako elementy ekspozycji: przysłona, czas ekspozycji i światłoczułość. Otwór odnosi się do ilości światła zablokowanego lub wpuszczonego przez mechaniczną przeponę wewnątrz soczewki kamery. Im większa liczba na ustawieniu przysłony, mniejsza część światła jest dopuszczana do czujnika. Długość ekspozycji jest obliczana w sekundach lub ułamkach sekundy; zwykle to się nazywa czas otwarcia migawkii kontroluje, jak długo światłoczułe materiały są narażone na światło.
Światłoczułość, jak się wydaje, jest to, jak bardzo wrażliwy jest na światło materiał wrażliwy na fotografię wewnątrz aparatu. Czy stworzenie idealnej ekspozycji wymaga trochę światła lub dużo? Jest to czasami określane jako "prędkość" używanej folii. Filmy "szybsze" mogą rejestrować obrazy z mniejszą ilością światła, dzięki czemu tworzą odpowiednie ekspozycje w znacznie mniejszych ułamkach sekundy. Film "wolniej" wymaga więcej światła, a tym samym dłuższych ustawień ekspozycji. Światłoczułość, często określana jako ISO, jest znaczącym punktem wyjścia, ponieważ jest to jedna z pierwszych rzeczy, które musi brać fotograf filmowy, a często jest to dodatkowa refleksja dla fotografów cyfrowych.
Aparaty cyfrowe mają ustawienia czułości na światło. Ustawienia te, często określane jako ISO, są ustawieniami numerycznymi występującymi w pełnych wartościach stopu wynoszących 50, 100, 200, 400, 800 itd. Niższe liczby są mniej wrażliwe na światło, ale pozwalają na uzyskanie lepszych szczegółów bez pojawienia się dużej ilości ziaren w strzał.
Kamery filmowe mają normę ISO, która jest bardzo podobna do ustawień ISO aparatu cyfrowego - w rzeczywistości aparaty cyfrowe stosują standard oparty na standardach czułości folii. Fotografowie filmowi musieliby wcześniej zaplanować rodzaj światła, w którym planowali pracować, i wybrać rolkę folii wrażliwej na działanie w różnych warunkach oświetleniowych zgodnych ze standardem ISO. Ustawienie wysokiej czułości ISO 800 lub 1600 byłoby dobre do fotografowania w warunkach słabego oświetlenia lub szybko poruszających się obiektach przy użyciu krótkich czasów otwarcia migawki. Niższe filmy ISO były zwykle używane w jasnym, nasłonecznionym otoczeniu. Fotografowie musieliby pracować w całości z bębnami; nie było regulacji ISO w locie, jeśli zmieniły się warunki oświetlenia. Jeśli nie można uzyskać ujęcia przez zmianę innych elementów ekspozycji, prawdopodobnie nie dostaniesz strzału. Zmiana ISO oznaczała zmianę całej rolki filmu 35 mm, w przeciwieństwie do dnia dzisiejszego, gdzie po prostu oznacza pchnięcie kilku przycisków.
Tak, ustaliliśmy, że istnieją różne filmy o różnych poziomach wrażliwości na światło. Ale dlaczego i jak te filmy są wrażliwe na światło? Film sam w sobie jest dość prosty. Można go traktować jako przezroczysty nośnik dla chemii wrażliwej na światło, który nanosi się w mikroskopijnie cienkich arkuszach na ten nośnik, rozłożony na długich rolkach lub na różnych innych podłożach foliowych. (35 mm jest daleko od jedynego formatu fotograficznego, chociaż wszystkie są bardzo podobne.)
Zarówno w filmie kolorowym, jak i czarno-białym, warstwy chemii (często halogenki srebra), które reagują na światło, są narażone na "utajony obraz". Te utajone obrazy mogą być uważane za zdjęcia, które zostały już aktywowane chemicznie, chociaż jeśli spojrzał na to, nie byłoby żadnych widocznych dowodów na to, że ekspozycje zostały stworzone. Utajone obrazy, raz wystawione, są ożywione poprzez rozwijający się proces, który odbywa się w ciemny pokój.
Ponieważ kamery filmowe mogą tworzyć tylko te ukryte obrazy, filmy, które zostały ujawnione, przechodzą proces zwany "wywoływaniem". Opracowanie filmu dla większości oznaczało zrzucenie zwojów filmu 35 mm i odzyskanie odbitek i negatywów. Jednak pomiędzy etapem odejścia z filmu a etapem drukowania są dwa etapy. Pokrótce przyjrzyjmy się, jak powstaje film.
Filmy fotograficzne, nawet po odsłonięciu, są nadal w warunkach wrażliwości na światło. Wyniesienie go w otoczenie z dowolnym światłem zrujnuje wszelkie ekspozycje, a także sprawi, że film stanie się bezużyteczny. Aby obejść ten problem, filmy są rozwijane w tzw. Ciemni. Ciemne sale, w przeciwieństwie do tego, czego można się spodziewać, zwykle nie są całkowicie ciemne, ale są oświetlone filtrowanym światłem, na którym filmy nie są tak wrażliwe, pozwalając programistom na widzieć. Wiele filmów, w szczególności czarno-białych, nie jest tak wrażliwych na żółte, czerwone lub pomarańczowe światła, więc ciemne będą miały kolorowe żarówki lub proste przezroczyste filtry wypełniające w przeciwnym razie ciemne pomieszczenia z przyciemnianym kolorowym światłem.
Edycja: Filmy w rzeczywistości powstają w kompletnych ciemnościach w czołgach filmowych, ponieważ są wrażliwe na całe spektrum światła. Dokumenty fotograficzne są zwykle mniej wrażliwe na określone części spektrum i powstają w ciemni.
Folie kolorowe i czarno-białe wykorzystują inną chemię i metody, ale w zasadzie stosują te same zasady. Odsłonięte folie (zarówno kolorowe, czarno-białe) są umieszczane w kąpielach chemicznych, które chemicznie zmieniają mikroskopijne bity traktowane filmem ("ziarna" światłoczułego halogenku srebra itp.). W przypadku folii czarno-białej powierzchnie narażone na działanie większej ilości światła utwardzają się, aby nie zmywały się, natomiast najciemniejsze obszary narażone na działanie najmniejszego światła zmywają się do przezroczystego filmu. Tworzy to "negatywny" wygląd sygnatury, z jasnymi kolorami zamienionymi na czarne i ciemne obszary zamienione w celu uzyskania przezroczystości. Po opracowaniu filmu w tej pierwszej kąpieli, szybko płucze się go w "kąpieli zatrzymującej", zwykle tylko w wodzie. Trzecia kąpiel jest chemicznym "utrwalaczem", który zatrzymuje proces wywoływania, dezaktywując chemię na filmach, zamrażając powstały film w jego obecnym stanie. Nieutrwalona folia może nadal się rozwijać bez całkowitego zatrzymania za pomocą kąpieli chemicznego utrwalacza, zmieniając obraz w czasie. Szczypce chemiczne to dość niebezpieczna substancja chemiczna, a zazwyczaj negatywy są myte w innej podstawowej kąpieli wody po utrwaleniu i wysuszeniu.
Kolorowe filmy podlegają podobnemu procesowi wywoływania. Aby tworzyć obrazy pełnokolorowe, należy utworzyć negatywy, które wytwarzają trzy podstawowe kolory światła: czerwony, zielony i niebieski. Negatywy tych kolorów są tworzone przy użyciu innego zestawu znanych kolorów podstawowych: cyjanu, magenty i żółtego. Niebieskie światło jest eksponowane na żółtej warstwie, a czerwone - na warstwie cyjanowej, a zielone na magenta. Każda warstwa jest nastawiona na wrażliwość przede wszystkim na fotony o określonej długości fali (kolory). Po odsłonięciu, ukryte obrazy są opracowywane, zatrzymywane, myte, utrwalane i ponownie myte w podobny sposób, w jaki rozwija się czarno-biała folia.
Nie jesteśmy jeszcze poza ciemnością; aby zamienić negatyw filmowy w druk, należy zakupić więcej fotoczułych materiałów, tym razem do druku. W przeciwieństwie do nowoczesnej fotografii cyfrowej, która jest obsługiwana przez drukarki cyfrowe, drukowanie w oparciu o film jest mniej więcej powtarzane w tym samym procesie fotograficznym, aby stworzyć prawdziwy obraz w kolorze z negatywu fotograficznego. Rzućmy okiem na to, co trzeba zrobić, aby stworzyć jednolity filmowy druk fotograficzny.
Odbitki filmowe są wykonywane na specjalnych uczulonych, poddanych obróbce chemicznej papierach, które są podobne do filmów fotograficznych. Na pierwszy rzut oka wyglądają i przypominają papier fotograficzny do drukarek atramentowych. Jedną z oczywistych różnic między nimi jest to, że papier fotograficzny do drukarek atramentowych można umieścić na papierze fotograficznym wrażliwym na światło, aby można było drukować w ciemni.
Wydruki mogą być wykonane poprzez umieszczenie pasków folii bezpośrednio na papierze światłoczułym (kiedykolwiek słyszałem to określenie) arkusz kontaktowy?) lub przy użyciu powiększalnik, który jest w zasadzie rodzajem projektora, który może rzucać światło przez negatywy, aby tworzyć powiększone obrazy. Tak czy inaczej, papier fotograficzny jest wystawiony na działanie światła, z filmem blokującym części światła i odsłaniającym inne, oraz, w przypadku folii barwnej, zmieniającej długość fali (kolor) białego światła ekspozycji.
Stamtąd papier fotograficzny ma swój własny obraz ukryty i jest rozwijany w mniej więcej taki sam sposób jak filmy, ponieważ chemia jest nieco podobna. Jedyną różnicą jest to, że odcienie czerni i bieli / zabarwienia pojawiają się po naświetleniu, gdy są rozwijane, podczas gdy folie są wypłukiwane do przezroczystości po rozwinięciu odsłoniętych części. Jest to główna różnica między obrazami w papierze fotograficznym a filmami - papier fotograficzny daje ci sfinalizowany, naturalistyczny obraz.
Mając lata, aby opracować techniki, nową chemię i technologię, fotografowie mają ogromne umiejętności tworzenia dynamicznych i bogatych obrazów dzięki tym procesom - z których większość może wydawać się niemalże niepotrzebnie skomplikowany dla współczesnych fotografów w stylu "strzelaj i strzelaj". Te techniki tworzenia obrazów, w rękach wykwalifikowanych drukarzy i programistów, mogą tworzyć bogate, niesamowite obrazy, a także rekompensować wiele problemów napotkanych podczas fotografowania. Czy prześwietliłeś swoje strzały? Wypróbuj niepotrzebnie film. Czy szczegóły w waszych światłach są wyprane i cienkie? Uczyń jak Ansel Adams, unikaj i pal, aby tworzyć lepsze światła i cienie.
Fotografowie filmowi mogą mieć skomplikowaną, wymagającą metodę w porównaniu do fotografowania aparatem cyfrowym i drukowania w Photoshopie. Jest jednak kilku artystów, którzy prawdopodobnie nigdy nie zrezygnują z filmu, a może ci, którzy nigdy nie będą pracować wyłącznie w formie cyfrowej. Film, wraz ze wszystkimi wyzwaniami, wciąż oferuje artystom wszystkie narzędzia i metody potrzebne do stworzenia wspaniałej, wysokiej jakości fotografii.Film zapewnia również fotografom narzędzia, dzięki którym można uzyskać więcej szczegółów niż wszystkie, oprócz najbardziej zaawansowanych aparatów cyfrowych o wysokiej rozdzielczości. W tej chwili film nadal pozostaje ważnym, bogatym medium dla fotografii.
Kredyty obrazów: Kamera filmowa od e20ci, dostępna na licencji Creative Commons. Nowa lustrzanka cyfrowa autorstwa Marcel030NL, dostępna na licencji Creative Commons. Puszki z filmami Rubin 110 dostępne na licencji Creative Commons. Kodak Kodachrome 64 firmy Whiskeygonebad, dostępny na licencji Creative Commons. Bathroom Darkroom Autor: Jukka Vuokko, dostępny na licencji Creative Commons. Darkroom BW autorstwa JanneM, dostępny na licencji Creative Commons. DIY Darkroom Autor Matt Kowal, dostępny na licencji Creative Commons. Arkusz kontaktowy One autorstwa GIRLintheCAFE, dostępny na licencji Creative Commons. Darkroom Prints autorstwa Jima O'Connella, dostępne na licencji Creative Commons.
