Dyski twarde, dyski USB, karty SD - wszystko z pamięcią musi być podzielone na partycje. Dysk bez partycji nie może być używany, dopóki nie zawiera co najmniej jednej partycji, ale dysk może zawierać wiele partycji.
Partycjonowanie nie jest czymś, z czym większość użytkowników będzie musiała sobie radzić, ale może być konieczna praca z partycjami podczas instalowania systemu operacyjnego lub instalowania nowego dysku.
Wiele dysków ma już skonfigurowaną jedną partycję, ale wszystkie urządzenia pamięci masowej są traktowane jako masa nieprzydzielonego, wolnego miejsca, gdy nie zawierają partycji. Aby faktycznie skonfigurować system plików i zapisać wszystkie pliki na dysku, dysk wymaga partycji.
Partycja może zawierać całą przestrzeń dyskową na dysku lub tylko jej część. Na wielu urządzeniach pamięci pojedyncza partycja często zajmuje cały dysk.
Partycje są konieczne, ponieważ nie można po prostu rozpocząć zapisywania plików na pustym dysku. Najpierw musisz utworzyć co najmniej jeden kontener z systemem plików. Nazywamy ten kontener partycją. Możesz mieć jedną partycję, która zawiera całą przestrzeń dyskową na dysku lub podzielić przestrzeń na dwadzieścia różnych partycji. Tak czy inaczej, potrzebujesz co najmniej jednej partycji na dysku.
Po utworzeniu partycji, partycja jest sformatowana za pomocą systemu plików - takiego jak system plików NTFS na dyskach systemu Windows, system plików FAT32 dla dysków wymiennych, system plików HFS + na komputerach Mac lub system plików ext4 w systemie Linux. Pliki są następnie zapisywane w tym systemie plików na partycji.
Prawdopodobnie nie chcesz wielu partycji na dysku flash USB - jedna partycja pozwoli ci potraktować dysk USB jako pojedyncze urządzenie. Jeśli masz wiele partycji, pojawi się wiele różnych dysków po podłączeniu dysku USB do komputera.
Jednak możesz chcieć wielu partycji z innych powodów. Każda partycja może być odizolowana od innych, a nawet mieć inny system plików. Na przykład wiele komputerów z systemem Windows ma osobną partycję odzyskiwania, w której przechowywane są pliki niezbędne do przywrócenia systemu operacyjnego Windows do domyślnych ustawień fabrycznych. Podczas przywracania systemu Windows pliki z tej partycji są kopiowane do partycji głównej. Partycja odzyskiwania jest zwykle ukryta, więc nie można uzyskać do niej dostępu z systemu Windows i zepsuć jej. Jeśli pliki odzyskiwania były przechowywane na głównej partycji systemowej, łatwiej byłoby je usunąć, zainfekować lub uszkodzić.
Niektórzy maniacy z Windows uwielbiają tworzyć osobną partycję dla swoich osobistych plików danych. Po ponownym zainstalowaniu systemu Windows można wyczyścić dysk systemowy i pozostawić nienaruszoną partycję danych. Jeśli chcesz zainstalować system Linux na swoim komputerze z systemem Windows, możesz zainstalować go na tym samym dysku twardym - system Linux zostanie zainstalowany na jednej lub kilku oddzielnych partycjach, aby system Windows i Linux nie ingerowały w siebie.
Systemy Linux są zwykle skonfigurowane z wieloma partycjami. Na przykład systemy Linux mają partycję wymiany, która działa jak plik strony w systemie Windows. Partycja wymiany jest sformatowana przy użyciu innego systemu plików. Możesz skonfigurować partycje, które lubisz w Linuksie, nadając innym systemowym katalogom własną partycję.
Podczas partycjonowania musisz pamiętać o różnicy między partycjami podstawowymi, rozszerzonymi i logicznymi. Dysk z tradycyjną tablicą partycji może mieć tylko do czterech partycji. Rozszerzone i logiczne partycje są sposobem na obejście tego ograniczenia.
Każdy dysk może mieć do czterech partycji podstawowych lub trzech partycji podstawowych i partycji rozszerzonej. Jeśli potrzebujesz czterech partycji lub mniej, możesz po prostu utworzyć je jako partycje podstawowe.
Powiedzmy jednak, że chcesz mieć sześć partycji na jednym dysku. Będziesz musiał utworzyć trzy podstawowe partycje, a także partycję rozszerzoną. Rozszerzona partycja działa skutecznie jako kontener, który pozwala tworzyć większą liczbę partycji logicznych. Tak więc, jeśli potrzebujesz sześciu partycji, możesz utworzyć trzy partycje podstawowe, partycję rozszerzoną, a następnie trzy partycje logiczne w partycji rozszerzonej. Możesz także utworzyć pojedynczą partycję podstawową, partycję rozszerzoną i pięć partycji logicznych - nie możesz mieć więcej niż czterech partycji podstawowych naraz.
Partycjonowanie za pomocą narzędzi graficznych jest dość łatwe, jeśli wiesz, co robisz. Podczas instalowania systemu operacyjnego - Windows lub Linux - instalator systemu operacyjnego oferuje ekran partycjonowania, na którym można tworzyć, usuwać, formatować i zmieniać rozmiar partycji. (Zauważ, że usunięcie lub sformatowanie partycji spowoduje usunięcie wszystkich danych na niej!)
Możesz także użyć narzędzi takich jak narzędzie Zarządzanie dyskami w systemie Windows i GParted w systemie Linux do zarządzania partycjami na dysku systemowym lub innych dyskach. Nie można zawsze modyfikować partycji, gdy jest ona w użyciu - na przykład nie można usunąć partycji systemowej Windows podczas korzystania z systemu Windows! - może być konieczne uruchomienie systemu z Live CD systemu Linux lub użycie dysku instalacyjnego systemu operacyjnego w celu wprowadzenia wielu zmian.
Te narzędzia umożliwiają podział dysków systemowych, a także innych dysków wewnętrznych, dysków zewnętrznych, napędów USB, kart SD i innych nośników pamięci.
Systemy operacyjne wyświetlają oddzielne partycje jako oddzielne dyski. Jeśli na przykład masz jeden dysk z pamięcią 500 GB na komputerze, masz dysk C: \ z 500 GB miejsca dostępnego dla Ciebie w systemie Windows. Jeśli jednak podzielisz ten dysk na pół, będziesz miał dysk C: \ z 250 GB miejsca i dysk D: \ z 250 GB miejsca w Eksploratorze Windows.
Dyski te mogą wyglądać jak oddzielne urządzenia fizyczne, ale nie działają w ten sposób. Chociaż wyglądają jak różne dyski, nadal są tym samym fizycznym elementem sprzętu. Jest tylko tyle prędkości, aby się poruszać. Nie uzyskuje się korzyści wydajnościowych z używania dwóch oddzielnych partycji, które można wykonać przy użyciu dwóch oddzielnych fizycznych napędów.
Większość ludzi nie będzie musiała się tym martwić, ponieważ napędy są zwykle dostarczane z jedną konfiguracją partycji, partycją systemów operacyjnych automatycznie itd. Warto jednak wiedzieć, jak działają partycje, gdy trzeba zabrudzić sobie ręce.
