Większość dystrybucji Linuksa nie obsługuje dźwięku MP3, wideo H.264, treści Flash, a nawet komercyjnych dysków DVD wideo. Patenty, oprogramowanie o zamkniętym kodzie źródłowym, a nawet prawa, które czynią niektóre rodzaje oprogramowania nielegalnymi, ograniczają to, co może być zawarte w dystrybucji Linuksa.
Włączenie tak niedrogiego oprogramowania Linuksa do Mint było jedną z rzeczy, które sprawiły, że stał się tak popularny, gdy został wydany po raz pierwszy. Nawet jeśli to oprogramowanie nie jest dołączone, jest bardzo łatwe do zainstalowania później.
Większość dystrybucji Linuksa dąży do włączenia wyłącznie oprogramowania open-source. Jednak część oprogramowania, z którego korzysta wiele osób na co dzień, to oprogramowanie zamknięte. Wtyczka przeglądarki Flash jest programem o zamkniętym kodzie stworzonym przez Adobe. Podczas gdy dystrybucje Linuksa mogą zawierać wtyczkę przeglądarki Flash, jeśli naprawdę by tego chciały, wolałyby raczej zawierać oprogramowanie typu open source. Oprogramowanie z zamkniętym kodem źródłowym nie może być kontrolowane pod kątem bezpieczeństwa i łatane w ten sam sposób, a dystrybucje Linuksa nie chcą blokować go.
Flash nie jest jedynym elementem oprogramowania o zamkniętym kodzie, pominiętym domyślnie w większości dystrybucji Linuksa. Dotyczy to również wtyczki Java firmy Oracle (na szczęście Java nie jest już używana tak długo i jest dostępna opcja z otwartym kodem źródłowym), Google Chrome (który zawiera komponenty o zamkniętym źródle, więc dystrybucje Linuksa optują za włączeniem Chromium o otwartym kodzie źródłowym zamiast tego przeglądarka Chrome) oraz zastrzeżone sterowniki grafiki 3D dla sprzętu graficznego NVIDIA i ATI (umożliwiają lepszą obsługę akceleracji 3D).
Wiele formatów multimedialnych jest opatentowanych. Nawet najbardziej popularne formaty, takie jak MP3 dla audio i H.264 dla wideo, podlegają ogromnej liczbie patentów. Właściciele patentów tworzą organizacje, które łączą swoje patenty i pobierają opłaty licencyjne za dystrybucję takiego oprogramowania. Dystrybucje Linuksa nie chcą płacić opłat za licencje na patent za każdym razem, gdy pozwalają komuś pobrać swoje oprogramowanie za darmo.
Aby uniknąć tych wszystkich problemów, dystrybucje Linuksa nie obejmują obsługi tych opatentowanych kodeków mediów. Nadal można używać pewnych rodzajów formatów multimedialnych, w tym bezstratnego dźwięku FLAC, dźwięku Ogg Vorbis i wideo Ogg Theora. Dlatego dołączone narzędzia audio będą domyślnie format OGG audio, a nie pliki MP3.
W dalszym ciągu można zainstalować opatentowane kodeki, które będą odbierane za pomocą dołączonych aplikacji multimedialnych i będą wykorzystywane bezproblemowo.
W pewnym momencie dystrybucje Linuksa nie zawierały nawet obsługi zapisywania obrazów w formacie GIF, ponieważ algorytm kompresji LZW wymagany do tworzenia plików GIF został opatentowany. Unisys, właściciel patentu, poszukiwał osób generujących GIF bez licencjonowania patentu. Na szczęście ten patent wygasł w 2003 roku w Stanach Zjednoczonych.
Patenty na MP3 powinny wygasnąć w 2017 r. W USA, kiedy to dystrybucje Linuksa i inne oprogramowanie mogą zawierać wsparcie dla MP3 bez płacenia opłat licencyjnych lub narażania się na procesy sądowe. Większość oprogramowania prawdopodobnie narusza setki głupich patentów na oprogramowanie, ale multimedialne konsorcja patentowe są szczególnie agresywne.
Obsługa komercyjnych filmów DVD jest prawdopodobnie nielegalna w USA dzięki ustawie DMCA. Obsługa dysków Blu-ray i HD-DVD również byłaby nielegalna z tego samego powodu. Wszystkie te formaty zawierają szyfrowanie, a ominięcie szyfrowania bez uiszczenia opłaty licencyjnej jest nielegalne. Zamiast próbować trzymać cię za rękę, Ubuntu po prostu nie chce poprawnie odtwarzać płyt DVD wideo.
Możliwe jest również, że dystrybucja dysków DVD, Blu-ray i HD-DVD spowoduje problemy z patentami, gdyby były legalne.
Większość dystrybucji systemu Linux pozostawia użytkownikom instalację tych zamkniętych źródeł, opatentowanych i innych ograniczonych części oprogramowania po początkowej instalacji. Historycznie, możesz zainstalować dystrybucję, taką jak Mandrake lub Fedora, i od razu wyłapać repozytorium oprogramowania innej firmy, takie jak PLF (Front Wyzwolenia Pingwinów) lub RPM Fusion, dodać repozytorium systemu i zainstalować tam ograniczone oprogramowanie. Dystrybucje systemu Linux nie chciały pomóc ci zainstalować tego oprogramowania, a nawet go hostować.
Podczas gdy Ubuntu nie zawiera tych pakietów bezpośrednio po zainstalowaniu, są one łatwe do zainstalowania. Podczas instalacji Ubuntu istnieje jedno pole wyboru, które można kliknąć, aby automatycznie zainstalować Flash, ograniczone kodeki i inne oprogramowanie.
Większość tych rzeczy jest dostępna w repozytorium Multiverse, które jest oficjalnie hostowane przez Ubuntu - chociaż jest uważane za "nie za darmo" i nie jest oficjalnie obsługiwane. Pozwala to zainstalować to oprogramowanie za pomocą zwykłych narzędzi do zarządzania pakietami - można nawet zainstalować pakiet dodatków z ograniczeniami systemu Ubuntu, aby szybko zainstalować najczęściej używane ograniczone oprogramowanie później.
W razie potrzeby Ubuntu poprosi o zainstalowanie tego oprogramowania. Jeśli odwiedzasz stronę internetową, która używa Flasha, spróbuj odtworzyć plik audio lub wideo, do którego potrzebujesz kodeku lub kartę graficzną, która może skorzystać ze sterownika sprzętowego o zamkniętym kodzie źródłowym, Ubuntu poprosi cię i poprowadzi przez proces instalacji .
Obsługa komercyjnych dysków DVD wideo jest jedynym miejscem, w którym Ubuntu upada i nie trzyma ręki, ponieważ dystrybucja wsparcia dla odtwarzania dysków DVD może być przestępstwem w różnych krajach. Wiki wiki Ubuntu wskazuje na pojedynczy skrypt, który można uruchomić, aby zainstalować obsługę DVD wideo - skrypt pobiera wymagane oprogramowanie z innych źródeł, oszczędzając Ubuntu prawnego problemu z hostingiem na własnych serwerach. Wiki radzi, że instalacja oprogramowania libdvdcss może być nielegalna w niektórych krajach, co jest innym sposobem, który Ubuntu próbuje chronić.
Instalacja Flasha i różnych koderów-dekoderów stanowiła problem dla nowych użytkowników Linuksa, którzy często musieli uczyć się o nieoficjalnych repozytoriach oprogramowania, zanim mogli odtwarzać pliki MP3.Poprawiło się to radykalnie w ostatnich latach, chociaż obsługa wielu rodzajów formatów multimedialnych nadal nie jest instalowana domyślnie.
