Płacisz dostawcy usług internetowych (ISP) za dostęp do Internetu, a oni włączają dla Ciebie słodki, słodki, elastyczny wąż pożarowy. Ale kto zapewnia przepływ dla twojego ISP? Czytaj dalej, aby poznać tajniki globalnego dostarczania danych.
Dzisiejsza sesja pytań i odpowiedzi przychodzi do nas dzięki uprzejmości SuperUser - poddziału Stack Exchange, grupy dyskusyjnej poświęconej tematyce społecznościowej.
Czytnik SuperUser KronoS stawia pytanie, które wielu maniaków zadało w jednym miejscu:
Ostatnio zastanawiałem się, jak naprawdę działa infrastruktura Internetu.
Wiem, że mam dostawcę usług internetowych (ISP), który zapewnia połączenie z Internetem.
Ale nie wiem, co to jest: Kto zapewnia Internet dostawcy usług internetowych? A kto je im dostarcza? Czy istnieje niekończąca się pętla, która ostatecznie łączy nas wszystkich?
Kto tak naprawdę? Jest to sieć zamknięta, ale nie wszystkie są natychmiast widoczne dla użytkownika końcowego.
Dzięki uprzejmości współautora portalu SuperUser, Toma Wijsmana, zapoznaliśmy się szczegółowo, w jaki sposób możemy ustalić, kto konkretnie zapewnia dostęp do Internetu do naszego dostawcy usług internetowych i co to znaczy być częścią sieci dostawcy usług.
Załóżmy, że nie wiemy o historii Internetu, ani nie mamy dostępu do żadnych zasobów internetowych, które wyjaśniają nam to. To jedyny sposób uczyć się w jaki sposób budowana jest infrastruktura internetowa to powrót do korzeni. Korzystanie z istniejących protokołów, aby odkryć, jak zbudowany jest nasz Internet.
W szczególności protokół komunikatów kontroli sieci lub protokół ICMP definiuje żądanie echa i odpowiedź Echo. Zwiększając czas pakietów IP o 1 w każdej iteracji, każdy następny skok znajduje się na ścieżce do celu. Pozwala to na uzyskanie listy przeskoków między tobą a twoim celem - klasycznym traceroute.
W systemie Windows możesz użyć tracert; w systemach Linux i Mac OS X można używać traceroute.
Zróbmy więc trasę traceroute z Belgii do Stanów Zjednoczonych; Stack Exchange wygląda na dobry cel.
Śledzenie trasy do stackexchange.com [64.34.119.12] na maksymalnie 30 przeskokach: ... redacted ... 5 10 ms 12 ms 12 ms te-3-3.car2.Brussels1.Level3.net [212.3.237.53] 6 11 ms 11 ms 15 ms ae-0-11.bar2.Brussels1.Level3.net [4.69.148.178] 7 20 ms 13 ms 15 ms ae-7-7.ebr1.London1.Level3.net [4.69.148.182] 8 16 ms 16 ms 18 ms vlan101.ebr2.London1.Level3.net [4.69.143.86] 9 83 ms 84 ms 87 ms ae-44-44.ebr1.NewYork1.Level3.net [4.69.137.78] 10 84 ms 93 ms 97 ms ae -71-71.csw2.NewYork1.Level3.net [4.69.134.70] 11 87 ms 96 ms 83 ms ae-2-70.edge1.NewYork1.Level3.net [4.69.155.78] 12 84 ms 93 ms 84 ms gig2 -0.nyc-gsr-b.peer1.net [216.187.123.5] 13 87 ms 84 ms 85 ms gwny01.stackoverflow.com [64.34.41.58] 14 87 ms 82 ms 87 ms stackoverflow.com [64.34.119.12] Interesujące, teraz wiemy, że Belgia, Londyn i Nowy Jork są połączone z Level3. Poziom 3 może być postrzegany jako dostawca usług internetowych dla dostawców usług internetowych, po prostu łączy wielu dostawców usług internetowych. Oto obraz tego, jak jest połączony:
Idźmy w przeciwnym kierunku, Chiny! Pierwszą rzeczą, jaką mogłem znaleźć, to wyszukiwarka Baidu.
Śledzenie trasy do baidu.com [123.125.114.144] na maksymalnie 30 przeskokach: ... redacted ... 5 12 ms 10 ms 12 ms ae0.anr11.ip4.tinet.net [77.67.65.177] 6 167 ms 167 ms 167 ms xe -5-1-0.sjc10.ip4.tinet.net [89.149.185.161] 7 390 ms 388 ms 388 ms as4837.ip4.tinet.net [77.67.79.150] 8 397 ms 393 ms 397 ms 219.158.30.41 9 892 ms * 392 ms 219.158.97.13 10 407 ms 403 ms 403 ms 219.158.11.197 11 452 ms 451 ms 452 ms 219.158.15.5 12 * 434 ms 434 ms 123.126.0.66 13 449 ms 450 ms 450 ms 61.148.3.34 14 432 ms 433 ms 431 ms 202.106.43.66 15 435 ms 435 ms 436 ms 123.125.114.144 Cóż, niewiele informacji o chińskich dostawcach usług internetowych, ale przynajmniej znaleźliśmy Tineta. Oto ładny obraz ich strony, który pokazuje, jak łączą się z różnymi dostawcami usług internetowych:
Po prostu mają chmurę chmielową rozprzestrzeniającą się na temat odpowiedniej części świata, któremu służą, aw końcowych punktach łączą się z dostawcami usług internetowych. Powodem, dla którego mają chmurę chmielu, jest niezawodność, bo kiedy wypadają chmiel.
Jeśli powtórzysz to kilka razy, możesz zorientować się, jak wszystko jest połączone.
Ogromne sieci, które znaleźliśmy dzięki trasom śledzenia, są znane jako sieci poziomu 1.
Chociaż nie ma uprawnień definiujących poziomy sieci uczestniczących w Internecie, najczęstszą definicją sieci poziomu 1 jest taka, która może dotrzeć do każdej innej sieci w Internecie bez zakupu tranzytu IP lub rozliczania płatności.
Zgodnie z tą definicją sieć poziomu 1 jest siecią wolną od tranzytu, która współpracuje z każdą inną siecią warstwy 1. Ale nie wszystkie sieci bez tranzytów są sieciami poziomu 1. Możliwe jest zwolnienie z tranzytu poprzez płacenie za zaglądanie lub uzgadnianie rozliczeń.
Wspólne definicje sieci poziomu 2 i Tier 3:
Poziom 2: Sieć, która współpracuje z niektórymi sieciami, ale nadal kupuje tranzyt IP lub płaci za dotarcie do przynajmniej części Internetu.
Poziom 3: Sieć, która kupuje wyłącznie tranzyt z innych sieci w celu uzyskania dostępu do Internetu.
Jeśli przejdziesz do sieci Tier 1 ze strony Internet Backbone, przejdziesz do listy aktualnych sieci Tier 1:
- AT & T z USA
- Centurylink (dawniej Qwest and Savvis) z USA
- Deutsche Telekom AG z Niemiec
- Inteliquent (dawniej Tinet) z USA
- Verizon Business (dawniej UUNET) z USA
- Sprint z USA
- TeliaSonera International Carrier ze Szwecji
- NTT Communications z Japonii
- Poziom 3 Komunikacja z USA
- Tata Communications z Indii
Nie wiadomo, czy Sieć danych tranzytowych AOL (ATDN) wciąż jest siecią Tier 1.
Sieci te łączą się ze sobą w procesie zwanym "peeringiem". Większość ruchu musi przejść przez co najmniej 2 różne sieci najwyższego poziomu, aby dotrzeć do miejsca docelowego, a sieci są łączone z układem peering. Sposób, w jaki to zwykle działa, polega na tym, że każda ze stron porozumienia zobowiązuje się do wyznaczenia x ilości ruchu dla drugiej strony w ich sieci i vice-wersu. W tych ustaleniach zwykle nie ma pieniędzy wymienianych, chyba że jedna ze stron wysyła lub otrzymuje dużo więcej danych niż pozostałe strony.
Duże firmy mogą również wyjść i zorganizować własne relacje peering. Na przykład Netflix przygotował własną infrastrukturę równorzędną i sieć bezpośrednio z wieloma sieciami poziomu 1, dzięki czemu jej ruch jest tańszy i bliższy użytkownikom końcowym na każdym popularnym amerykańskim usługodawcy internetowym.
Zobacz tę stronę Wikipedii na stronie Peering.
Na tych stronach jest znacznie więcej do przeczytania; ta odpowiedź daje ogólną ideę, odkrywanie wszystkich detali jest pozostawione ćwiczeniu dla czytelnika.
Czy masz coś do dodania do wyjaśnienia? Dźwięk w komentarzach. Chcesz przeczytać więcej odpowiedzi od innych użytkowników Stack Exchange, którzy znają się na technologii? Sprawdź cały wątek dyskusji tutaj.