Dobre obiektywy aparatu nie są tanie, ale jeśli kupujesz okna na Amazon lub B & H Photo, możesz zauważyć ekstremalne wartości odstające: soczewki Cine (lub obiektywy kinowe) zaprojektowane specjalnie dla filmowców. Podczas gdy można uzyskać Canon 50mm f / 1,8 za 125 USD, Canon 50mm T / 1.3 Cine obiektyw jest fajny 3 950 dolarów. Co wyróżnia ten obiektyw kinowy? Dowiedzmy Się.
Większość producentów obiektywów oferuje wiele obiektywów o takiej samej ogniskowej w różnych cenach. Aby kontynuować powyższy przykład, Canon ma 50 mm f / 1,8 przy 125 USD, 50 mm f / 1,4 przy 329 USD, 50 mm f / 1,2 L przy 1,299 USD i 50 mm soczewce T1.3 przy 3950 USD. Wszystkie mają tę samą długość ogniskowej, więc obraz będzie wyglądał podobnie, niezależnie od tego, jakiego obiektywu używasz, szczególnie jeśli używasz tej samej przysłony. Mimo to istnieje między nimi duża różnica.
Jedną z największych różnic między tanim obiektywem fotograficznym, drogimi obiektywami fotograficznymi i obiektywami kinowymi jest jakość użytych materiałów. Canon 50 mm f / 1,8 - przykład, który jest popularny wśród amatorskich kamerzystów - jest wykonany z tworzywa sztucznego, podczas gdy obiektyw f / 1.2 i T / 1.3 są wykonane z metalu. Oznacza to, że droższe obiektywy lepiej radzą sobie z codziennym wykorzystywaniem przez profesjonalistów.
Nie tylko na zewnątrz materiały są wyższej jakości. Dużo wysiłku wkłada się w tworzenie soczewek kinetycznych jako optymalnych optycznie, jak to tylko możliwe. Podczas gdy odrobina zniekształceń, aberracji chromatycznych lub winietowania jest powszechna w obiektywach z najwyższej półki, producenci dokładają wszelkich starań, aby zminimalizować je za pomocą soczewek. O wiele łatwiej jest naprawić kilka drobnych problemów w poście na zdjęciu niż w 120-minutowym filmie.
Chociaż różnica w jakości obrazu między obiektywem fotograficznym a obiektywem kinetycznym będzie w większości przypadków zbyt subtelna, by ktokolwiek oprócz ekspertów zauważył, że to eksperci tworzą filmy.
W przypadku fotografii apertura jest mierzona w punktach przysłony. To czysta miara związku między rozmiarem otworu obiektywu a ogniskową obiektywu. Jednak w przypadku wideogramów, przysłony typu "f" nie są wystarczająco dobre: musisz także wiedzieć, ile światła jest tracone podczas przechodzenia przez obiektyw. To tutaj pojawiają się przystanki T lub przystanki transmisyjne.
Jeśli masz dwie różne soczewki - np. 35 mm i 50 mm - ustawione na taki sam czas zatrzymania przy tym samym czasie otwarcia migawki i ISO, powstały obraz będzie miał bardzo podobną, ale nie identyczną ekspozycję. Nie stanowi to problemu dla fotografii, ale jest to poważny problem w kręceniu filmów, w którym często wymieniasz soczewki i potrzebujesz wszystkiego, aby pozostać identycznym. Aby to naprawić, obiektywy Cine używają T-stopów.
Jeśli weźmiesz te same dwie soczewki i ustawisz te same stoper, czas otwarcia migawki i ISO, wynikowy obraz będzie identyczny. Właśnie dlatego Canon 50mm obiektyw T1.3 ma szereg soczewek siostrzanych: 24mm T1.5 i 85mm T1.3. Powinny być używane razem jako zestaw. T1.5 jest identyczny we wszystkich trzech soczewkach.
Zdecydowana większość zdjęć jest robiona przy użyciu autofokusa. W nowoczesnych aparatach jest tak dobrze, że jedyny czas, w którym naprawdę potrzebujesz ręcznego ustawiania ostrości, jest wtedy, gdy robisz coś bardzo specyficznego, na przykład astrofotografię. Oznacza to, że wiele nowoczesnych obiektywów fotograficznych ma dość słabą kontrolę ręcznego ustawiania ostrości. Często nie mają oznaczeń odległości ogniskowych i, nawet jeśli tak robią, mają bardzo ograniczony "rzut ostrości" - jak daleko można obrócić pierścień ostrości, zanim znajduje się w najbliższym otoczeniu lub nieskończoności - co oznacza, że nie masz dużo kontroli.
Obiektywy Cine są ustawione ręcznie i mają wyraźnie zaznaczone skale odległości. Są twarde przystanki przy najbliższej odległości ogniskowej i nieskończoności z dużym ogniskiem, aby uzyskać super precyzyjne ustawienia. Mają również rowki na pierścieniu ostrości, które mogą być używane z urządzeniami zautomatyzowanymi i śledzącymi. Oznacza to, że twórcy filmów mogą szybko przełączać się między dwoma zaprogramowanymi punktami ostrości lub śledzić skupienie się na kimś podczas przechodzenia przez scenę. Jeśli obiektyw kinowy jest także obiektywem zmiennoogniskowym, punkt ostrości pozostanie taki sam podczas powiększania - co niekoniecznie musi dotyczyć obiektywów nieruchomych.
Podsumowując, obiektywy Cine dają znacznie więcej kontroli nad ogniskiem, a obiektywy fotograficzne w zasadzie pozostawiają je w aparacie.
Obiektywy Cine wydają się być wydawane w zestawach takich jak Canon 24 mm, 50 mm i 85 mm, których używałem jako przykładu w tym artykule. Wszystkie soczewki w zestawie mają ten sam współczynnik kształtu, wielkość filtra, konstrukcję optyczną, ustawienie ostrości i tym podobne. Oznacza to, że nie tylko obraz będzie niewiarygodnie spójny między soczewkami, ale może być również używany z tymi samymi akcesoriami. Chociaż może to brzmieć jak drobna kwestia, jest to ogromna korzyść dla filmowców, którzy często pracują ze skomplikowanymi zestawami, takimi jak urządzenia śledzące ostrość, przeciwbieżne symetryczne kardbony, neutralne filtry gęstości i każdy inny zestaw elementów, z których mogą się przyczepić. Jeśli możesz po prostu wymienić soczewki bez konieczności zmiany czegokolwiek innego, to znacznie ułatwi Ci skupienie się na czystym kliszy tworzenia filmu.
Obiektywy Cine są niesamowitymi kawałkami szkła, ale ich specyficzne funkcje tworzenia filmów oznaczają, że nie są tanie. Na pierwszy rzut oka większość producentów filmowych nie ma nawet obiektywów kinowych (niektóre z nich mogą kosztować na północ od 100 000 USD) - wynajmują je na co dzień za pędy. Dobrą wiadomością jest to, że jeśli kiedykolwiek chcesz wypróbować jedną z nich, prawdopodobnie możesz ją wypożyczyć.
Kredyty obrazów: ShareGrid, ShareGrid za pomocą UnSplash.
