Zarządzanie woluminami logicznymi (LVM) to opcja zarządzania dyskami, którą obejmuje każda większa dystrybucja systemu Linux. Niezależnie od tego, czy potrzebujesz skonfigurować pule pamięci, czy po prostu potrzebujesz dynamicznie tworzyć partycje, LVM jest prawdopodobnie tym, czego szukasz.
Menedżer woluminów logicznych umożliwia warstwę abstrakcji między systemem operacyjnym a dyskami / partycjami, których używa. W tradycyjnym zarządzaniu dyskami twój system operacyjny sprawdza, jakie dyski są dostępne (/ dev / sda, / dev / sdb, itp.), A następnie sprawdza, jakie partycje są dostępne na tych dyskach (/ dev / sda1, / dev / sda2, itp. .).
W przypadku LVM dyski i partycje można wyodrębnić, aby zawierały wiele dysków i partycji w jednym urządzeniu. Twoje systemy operacyjne nigdy nie dowiedzą się o różnicy, ponieważ LVM pokazuje systemowi tylko grupy woluminów (dyski) i woluminy logiczne (partycje), które skonfigurowałeś.
Ponieważ grupy woluminów i woluminy logiczne nie są fizycznie powiązane z dyskiem twardym, ułatwia dynamiczną zmianę rozmiaru i tworzenie nowych dysków i partycji. Ponadto LVM może dostarczyć funkcji, których twój system plików nie jest w stanie wykonać. Na przykład Ext3 nie obsługuje migawek na żywo, ale jeśli korzystasz z LVM, masz możliwość zrobienia migawki swoich woluminów logicznych bez odmontowywania dysku.
Pierwszą rzeczą, którą powinieneś rozważyć przed skonfigurowaniem LVM, jest to, co chcesz osiągnąć za pomocą dysków i partycji. Niektóre dystrybucje, takie jak Fedora, domyślnie instalują się z LVM.
Jeśli używasz Ubuntu na laptopie z tylko jednym wewnętrznym dyskiem twardym i nie potrzebujesz rozszerzonych funkcji, takich jak migawki na żywo, możesz nie potrzebować LVM. Jeśli potrzebujesz łatwej rozbudowy lub chcesz połączyć wiele dysków twardych w jedną pulę pamięci, to LVM może być tym, czego szukałeś.
Pierwszą rzeczą, którą należy wiedzieć o korzystaniu z LVM, jest brak łatwego sposobu na konwersję istniejących tradycyjnych partycji na woluminy logiczne. Możliwe jest przejście na nową partycję, która używa LVM, ale to nie będzie coś, co omówimy w tym artykule; zamiast tego zamierzamy podejść do instalacji LVM na świeżej instalacji Ubuntu 10.10.
Aby zainstalować Ubuntu przy użyciu LVM, należy użyć alternatywnego instalacyjnego dysku CD. Pobierz go z poniższego linku i nagraj dysk CD lub użyj unetbootin, aby utworzyć dysk USB.
Uruchom komputer z alternatywnego dysku instalacyjnego i wybierz opcje aż do ekranu dysków partycji i wybierz opcję przewodnią - użyj całego dysku i skonfiguruj LVM.
Uwaga: sformatuje to cały dysk twardy, więc jeśli próbujesz dokonać podwójnego rozruchu lub masz inną instalację, wybierz opcję ręczną.
Wybierz główny dysk, z którego chcesz korzystać, zwykle swój największy dysk, a następnie przejdź do następnego kroku.
Natychmiast będziesz musiał zapisać zmiany na dysku, więc upewnij się, że wybrałeś właściwy dysk, a następnie zapisz zmiany.
Wybierz rozmiar, który ma być pierwszym logicznym woluminem, a następnie kontynuuj.
Potwierdź partycje dyskowe i kontynuuj instalację.
Ostatni krok napisze program rozruchowy GRUB na dysk twardy. Ważne jest, aby pamiętać, że GRUB nie może znajdować się na partycji LVM, ponieważ BIOS-y komputerów nie mogą bezpośrednio odczytać z woluminu logicznego. Ubuntu automatycznie utworzy 255 MB partycji ext2 dla twojego bootloadera.
Po zakończeniu instalacji zrestartuj komputer i uruchom system w systemie Ubuntu. Nie powinno być dostrzegalnej różnicy między używaniem LVM lub tradycyjnego zarządzania dyskami z tego typu instalacją.
Aby w pełni wykorzystać możliwości LVM, zapoznaj się z naszym nadchodzącym artykułem na temat zarządzania instalacją LVM.
Pobierz alternatywny dysk z Ubuntu
