Jeśli poświęcasz trochę czasu na czytanie o fotografii, zapewne natknąłeś się na pełne szacunku wzmianki o aparatach Leica i innych "dalmierzach" używanych przez wielu świetnych fotografów ulicznych, takich jak Henri Cartier-Bresson w połowie XX wieku. Wiem, że byłem zdezorientowany, kiedy pierwszy raz o nich usłyszałem, ponieważ nie są już w pobliżu, więc oto, czym one są.
Dalmierze to oryginalne lustrzane aparaty fotograficzne. Byli popularni wśród fotografów ulicznych, ponieważ byli znacznie mniejsi i bardziej dyskretni niż dostępne na rynku nieporęczne lustrzanki. Użyli tego samego filmu 35 mm co lustrzanki, ale mieli inną metodę ogniskowania, która nie potrzebowała lustra.
Prawdopodobnie masz pojęcie, jak działa lustrzanka, jeśli kiedykolwiek ją wybrałeś, ale tu jest przypomnienie. Aby ręcznie ustawić lustrzankę (lub lustrzankę cyfrową), należy spojrzeć przez wizjer. Światło wpada przez obiektyw, a system lusterek aparatu odbija go w oku. Następnie ustaw ostrość obiektywu, aż wszystko będzie ostre. Po naciśnięciu spustu migawki lustro podnosi się, a światło uderza w film, robiąc zdjęcie. To, co zobaczyłeś przez obiektyw, jest dokładnie tym, co otrzymujesz.
Dalmierze stosują inną metodę ogniskowania, zwaną odpowiednio odpowiednio dalmierzem. Zamiast patrzenia bezpośrednio przez obiektyw przez lustro, wizjer dalmierza jest całkowicie oddzielnym systemem wizualnym zamontowanym jak najbliżej obiektywu. Pokazuje dwa zachodzące na siebie obrazy obiektu. Wyrównując obrazy, odległość lub zakres do obiektu można obliczyć (dzięki efektowi paralaksy) i można ustawić ostrość obiektywu.
Obraz po lewej pokazuje widok przez dalmierz, gdy jest nieostry. Obraz po prawej pokazuje widok za pomocą dalmierza, gdy jest ostry. Najdłuższe aparaty dalmierzowe wymagały od fotografa ustawienia obiektywu i znalezienia zasięgu jako dwóch osobnych działań, ale większość popularnych modeli używanych przez takich jak Cartier-Bresson sparowała ostrość obiektywu z mechanizmem dalmierza.
Jeden duży problem z dalmierzami polega na tym, że to, co fotograf zobaczył, gdy patrzyły przez wizjer, nie pasowało dokładnie do ostatecznego zdjęcia, ponieważ były to oddzielne systemy - taki sam efekt uzyskuje się z jednorazowego aparatu. Nie miało to większego znaczenia dla fotografii ulicznej, gdzie rozmiar i przenośność były kluczowe, ale dla innych dziedzin fotografii było to nie do pokonania.
Ta wada, wraz z faktem, że obiektywy zmiennoogniskowe i teleobiektywy są prawie niemożliwe do zaprojektowania dla aparatu dalmierzowego, oznaczały, że nigdy nie miały szansy przeciwko lustrzankom, a później lustrzankom cyfrowym.
Leica - producent najbardziej znanych i prestiżowych dalmierzy - sprzedaje niesamowicie drogi cyfrowy dalmierz, ale są jedynymi. To piękny aparat i świetny kawałek technologii, ale jest powód, dla którego profesjonalni fotografowie nie używają go codziennie.
Jednak aparaty bez pamięci są duchowymi następcami dalmierzy. Mają takie same wymiary i zalety w stosunku do lustrzanek cyfrowych, ale pokonują wady dalmierzy z elektronicznymi celownikami i ekranami podglądu na żywo.
Zdjęcie Kredyty: Ehimetalor Unuabona na Unsplash, Alexander Kozlov na Wikipedii.
