Większość z nas jest winna wybiegania w ustawieniach "auto" naszego aparatu cyfrowego. Ale dzięki kilku szybkim lekcjom na temat podstawowych elementów prawidłowej ekspozycji możesz nauczyć się, jak być skuteczniejszym fotografem, z nim lub bez niego.
Fotografia, jak dowiedzieliśmy się w ostatniej części "Fotografia z How-To Geek", dotyczy światła. Tym razem dowiemy się więcej o różnych częściach tego, co dzieje się przy produkcji odpowiednio naświetlonego obrazu, aby lepiej zrozumieć, co robią ustawienia automatyczne, lub jeszcze lepiej, zrozumieć, jak uzyskać te wyniki przy pomocy własnych ustawień ręcznych .
Zgrubnie zdefiniowana ekspozycja występuje, gdy światłoczuły materiał zostaje wprowadzony do źródła światła. Może to być albo krótko, w przypadku okiennic SLR, które otwierają się i zamykają w kwestii sekundy, albo przez długie czasy, w przypadku kamer otworkowych, które używają mniej wrażliwych na światło filmów. Światło rejestruje, co kamera "widzi", a kontrolowanie i reagowanie na to światło jest dobrą pracą fotografa.
Głównymi sposobami jest to, używając tych głównych elementów ekspozycji - najbardziej oczywistych sposobów kontrolowania światła uderzającego w czujnik aparatu cyfrowego. Przyjrzyjmy się krótko tym kontrolkom i sposobom ich wykorzystania na swoją korzyść.
ISO (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna)
To nie jest literówka - ISO nie jest akronimem dla tych trzech słów, ale raczej pochodzi z greckiego słowa oznaczającego "równy". ISO jest pozarządową ogólnoświatową organizacją, która wyznacza standardy na całym świecie. Są one najbardziej znane z dwóch wspólnych standardów: fileta ISO dla obrazów CD oraz standardów dla światłoczułości dla filmów fotograficznych i czujników światła.
Czułość światła jest tak często określana jako ISO, wielu fotografów nie zna tego jako czegoś innego. ISO to liczba od 50 do 3200 w zwykłych aparatach cyfrowych, która pokazuje, ile światła potrzeba, aby uzyskać właściwą ekspozycję. Niskie liczby mogą być określane jako powolny ustawień i wymagają więcej czasu naświetlenia lub dłuższego czasu naświetlania, aby zarejestrować zdjęcie. Czułość wzrasta wraz ze wzrostem liczby ISO - wyższa wartość ISO oznacza, że można robić zdjęcia obiektów, które poruszają się szybciej bez rozmycia, wykorzystując szybkie czasy otwarcia migawki w celu uchwycenia skrzydełek kolibra i innych szybko poruszających się obiektów.
Ustawienia wysokiej czułości ISO są z tego powodu określane jako "szybkie". Normalny czas otwarcia migawki przy bardzo szybkim czułości ISO, jak 3200, zamieniłby "normalną" scenę oświetloną słońcem w jasną, prawie całkowicie białą fotografię. Równowaga i ostrożna analiza są wymagane przy ręcznym ustawianiu czułości ISO, a także w przypadku wielu kompromisów. Na przykład wiele ciemnych scen wymaga szybszych ustawień czułości ISO, aby zamieniać niewielkie ilości dostępnego światła w przyzwoity obraz. Jednak wysokie ustawienia czułości ISO często prowadzą do ziarnistych obrazów, zarówno w filmie, jak i fotografii cyfrowej. Najlepsze możliwe szczegóły osiąga się przy niższych ustawieniach czułości ISO - jest to również najlepszy sposób na zwalczanie wcześniej wspomnianej tekstury ziarna.
ISO mierzy się w "przystanki,"Każda iteracja dwukrotnie bardziej wrażliwa na światło niż ostatnia. ISO 50 jest tak samo czułe jak ISO 100, a 200 jest dwa razy tak samo czułe jak ISO 100. Standardowe liczby występują także w tej wielokrotności: ISO 50, 100, 200, 400, 800, 1600, 3200 itd.
Prędkość migawki, inaczej długość ekspozycji
Podczas gdy "wrażliwość na światło" jest bardziej abstrakcyjnym pomysłem, Prędkość Migawki jest znacznie bardziej namacalnym pomysłem na otoczyć twój umysł. Podstawowa koncepcja to ile sekund (lub najprawdopodobniej frakcje sekundy) światłoczuły materiał jest wystawiony na działanie światła. Podobnie jak w przypadku ISO, prędkość migawki można rozumieć jako podzieloną przystanki, każdy inny od ostatniego o czynnik dwa. Na przykład 1 sekunda daje dwa razy więcej światła niż 1/2 sekundy, a 1/8 pozwala na połowę światła 1/4 sekundy.
Prędkości migawki są dziwne - mniej uporządkowane w porównaniu do numerów ISO, ze wspólnymi standardowymi ustawieniami podzielonymi na ułamki wydać się trochę wyłączone: 1 sekunda, 1/2 sekundy, 1/4 sekundy, 1/8 sekundy, 1/15 sekundy, 1/30 sekundy, 1/60 sekundy, 1/125 sekundy, 1/250 sekundy, 1/500 s, i 1/1000 s. Każdy przystanek, jak już wspomniano, jest z grubsza różny od ostatniego lub następnego o czynnik dwa.
Dostosuj szybkość migawki w zależności od prędkości obiektów w scenie lub stabilności mocowania kamery. Zdolność fotografowania szybko poruszających się obiektów bez rozmycia nazywa się zatrzymanie akcjii odpowiednio ustawione czasy otwarcia migawki pomogą to osiągnąć. Ogólną zasadą jest, że krótsze czasy otwarcia migawki (od 1/250 s do 1/60 s) pozwalają na fotografowanie z ręki, podczas gdy wszystko wolniej może wymagać statywu w celu zwalczania rozmycia. Każda długa ekspozycja trwająca 1 sekundę + wymaga statywu lub mocnego uchwytu, aby uchwycić bez rozmycia.
Krótko omówiony w naszym ostatnim artykule "Fotografia z How-To Geek", przysłona obiektywu jest podobna do źrenicy w oku. Posiada ustawienia przyciemnionego oświetlenia, które zbierają dużo światła, a ustawienia jasnego oświetlenia blokują wszystko oprócz niezbędnej ilości. Podobnie jak czas otwarcia migawki i ustawienia ISO, przysłony mają regularne przystanki, z których każdy różni się dwukrotnie. Wiele aparatów będzie posiadało ustawienia zatrzymania połowy i kwadratu, ale ogólnie uzgodnione pełne zatrzymania to f / 1, f / 1.4, f / 2, f / 2.8, f / 4, f / 5.6, f / 8, f / 11, f / 16, f / 22, itp. Więcej światła jest blokowane, gdy liczba zwiększa się, ponieważ szczelina zamyka się ciaśniej i ściślej, tym mniejszy staje się numer podziału.
Jednym z interesujących produktów ubocznych o mniejszych ustawieniach przysłony jest fakt, że głębia ostrości zwiększa się wraz ze zmniejszaniem się apertury.Mówiąc najprościej, głębia ostrości to ilość sfotografowanych obiektów, które cofają się w przestrzeni, na której można z powodzeniem się skupić. Zwiększenie liczby f pozwoli Ci na uwidocznienie coraz większej liczby obiektów. Na przykład, kamery otworkowe mają prawie nieskończoną głębię ostrości, ponieważ mają najmniejszy z możliwych otworów - dosłownie otwork. Mniejsze otwory zmniejszają ilość ugiętego światła, które wchodzi do czujnika, umożliwiając większą głębię ostrości.
Oprócz tych trzech elementów sterujących, zobaczysz, że jakość światła, które fotografujesz, może drastycznie wpłynąć na ostateczny obraz, który produkujesz. Co może być najważniejszą jakością światła poza intensywnością jest "Temperatura koloru"Rzadko się zdarza, że światło, które napotkasz, będzie emitować czerwone, zielone i niebieskie widma światła w równych ilościach, aby wytworzyć doskonale zbalansowane, 100% białe światło. To, co zobaczysz, częściej niż nie, to żarówki, które wychylają się w kierunku jednego koloru lub drugiego - to właśnie rozumiemy przez tak zwaną temperaturę koloru.
Temperatura koloru jest mierzona w stopniach przy użyciu Skala Kelvina, standardowa skala używana w fizyce do mierzenia gwiazd, ognia, gorącej lawy i innych niesamowicie gorących obiektów według ich koloru. Podczas gdy żarówki żarowe nie dosłownie spalają się w temperaturze 3000 stopni Kelvina, emitują światło o jakości podobnej do obiektów, które płoną w tej temperaturze, więc notacja została zaadaptowana do oznaczania i kategoryzowania jakości światła z różnych popularnych źródeł.
Temperatury chłodniejszych, w zakresie 1700 K, mają tendencję do spalania czerwonego do czerwono-pomarańczowego. Mogą to być naturalne zachody słońca i blask ognia. Cieplejsze światło, takie jak standardowa biała miękka biała żarówka, spala się w okolicach 3000K i często jest oznaczone na opakowaniu. Wraz ze wzrostem temperatury światło staje się bielsze (czysta biel w zakresie od 3500 do 4100 K), a cieplejsze temperatury zmierzają w stronę bardziej niebieskich świateł. W przeciwieństwie do naszego normalnego postrzegania "chłodnych" kolorów w porównaniu do "ciepłych" kolorów, najgorętsze temperatury w skali Kelvina (powiedzmy 9000K) rzucają "najciekawsze" światło. Zawsze możesz myśleć o lekcjach wyniesionych z astronomii - czerwone i żółte gwiazdy płoną chłodniej niż niebieskie gwiazdy.
Powodem tego jest to, że kamera jest wrażliwa na wszystkie subtelne zmiany kolorów. Twoje oko nie jest zbyt dobre w ich wybieraniu - ale czujnik aparatu zamieni obraz na niebieski lub żółty w ułamku sekundy, jeśli nie zostanie zrobiony we właściwej temperaturze barwowej. Większość nowoczesnych aparatów ma ustawienia "Balans bieli". Mają one ustawienie "Automatyczny balans bieli" lub AWB, co jest generalnie całkiem dobre, ale czasami może być nie tak. Istnieje wiele sposobów mierzenia koloru światła, w tym niektórych mierników światła w aparacie, ale najlepszym sposobem na pokonanie problemów z balansem bieli jest po prostu zrobienie zdjęcia w nieprzetworzonym pliku aparatu, który działa niezależnie od White Balance, przechwytując surowe dane z światło i umożliwia dostosowanie temperatury kolorów / balansu bieli na komputerze, długo po zrobieniu zdjęcia.
Te elementy sterujące, stosowane w różnych kombinacjach, mogą dać drastycznie inne wyniki. Każde ustawienie ma własne kompromisy! Osiągniesz największy sukces, jeśli połączysz je, mając na uwadze podstawową zasadę przystanki-to, że usunięcie jednego pełnego zatrzymania z jednego ustawienia i dodanie jednego do drugiego spowoduje, że wyniki będą podobne, ponieważ pozwalają na uzyskanie podobnych ilości światła i ekspozycji. Innymi słowy, przy czułości ISO 100 1/30 sekundy czas otwarcia migawki przy f / 8 jest z grubsza tą samą ekspozycją ISO 100, 1/15, f / 11. Miej to na uwadze, kiedy strzelasz, a będziesz o krok bliżej zostania mistrzem fotografowania.
Kredyty graficzne: Canon Lxus zdemontowany przez www.guigo.eu, dostępny na licencji Creative Commons. Beautiful Skies by Photography By Shaeree, dostępne na licencji Creative Commons. Hummingbird od leilund, oba dostępne na licencji Creative Commons. Aperture od natashalcd, dostępne na licencji Creative Commons. Obraz Zeta Ophiuchi z NASA, przejął domenę publiczną i dozwolony użytek.
