Niedawno pokazaliśmy, jak przekształcić Raspberry Pi w urządzenie Alwaysnet oparte na bogatym w funkcje użytkowniku Usenet SABnzbd. Teraz wrócimy, aby pokazać, jak używać NZBGet, bardziej spartańskiego, ale również bardzo lekkiego narzędzia Usenet.
Jeśli poszedłeś za naszym przykładem Jak zamienić Raspberry Pi w maszynę Always-On Usenet i jesteś całkowicie zadowolony z wyników, możesz całkowicie pominąć ten samouczek.
Jeśli, z drugiej strony, zauważyłeś, że SABnzbd wymagający dużej ilości zasobów zbytnio obciąża twoje Raspberry Pi (szczególnie jeśli używasz go razem z klientem BitTorrenta), a przejście na NZBGet to świetny sposób uwolnić zasoby systemowe. Utracisz w ten sposób szereg funkcji, ale podstawowa funkcjonalność (importowanie plików NZB, pobieranie zawartości, rozpakowywanie i interakcja z aplikacjami pomocniczymi, takimi jak SickBeard i CouchPotato) jest nadal dostępna w NZBGet.
Ostrzegamy jednak, że instalacja NZBget jest znacznie większym kłopotem (i polega na kompilowaniu zarówno NZBget, jak i załatanych aplikacji pomocniczych).
W tym samouczku zakładamy, że masz zainstalowane funkcjonalne Raspberry Pi z zainstalowanym Raspbian, a także nasze poprzednie tutoriale. Mam już ciebie i jesteś tutaj, aby wymienić SABnzbd na NZBget, przejdź do następnej sekcji. Jeśli jesteś nowicjuszem i chcesz wejść na pokład, proponujemy zacząć od następujących artykułów w kolejności, w jakiej je wymieniliśmy:
Wszystko w pierwszym samouczku jest konieczne, drugi samouczek jest opcjonalny (ale zdalny dostęp jest niesamowicie przydatny dla tego projektu, ponieważ pole do pobrania jest idealnym kandydatem do bezgłowego kompilowania), a najważniejszą częścią trzeciego tutoriala jest po prostu konfiguracja dysk twardy i konfigurowanie go do automatycznego montowania podczas rozruchu.
Oprócz listy wcześniejszych czytań, jeśli nie znasz się zbyt dobrze na funkcjach Usenet, zdecydowanie zalecamy zapoznanie się z poniższym samouczkiem:
Jeśli znasz już Usenet i masz konto z niezawodnym dostawcą Usenetu, to jest niesamowite. Jeśli ty nie rób tego posiadasz konto Usenetu, koniecznie przeczytaj nasz przewodnik, aby szybko zacząć działać. W przeciwieństwie do torrentów, do których można przejść, przechodząc z publicznego trackera do publicznego trackera, nie ma czegoś takiego jak niezawodny i darmowy publiczny serwer Usenetu. Musisz uzyskać konto od wiarygodnego dostawcy - zapoznaj się z naszym przewodnikiem po ogólnych informacjach na temat sieci Usenet i wskazówkami, które dostawcy powinni wziąć pod uwagę.
Uwaga: Jeśli niedawno podążałeś za przewodnikiem SABnzbd, możesz bezpiecznie pominąć całą sekcję, ponieważ już zaktualizowałeś narzędzie apt-get i zainstalowałeś UNRAR.
Pierwszym zadaniem jest aktualizacja i uaktualnienie instalatora apt-get. Jeśli śledziłeś z jednym z naszych przewodników Raspberry Pi i zaktualizowałeś wszystko, możesz pominąć ten krok.
W terminalu wprowadź następujące polecenia:
sudo apt-get update
sudo apt-get upgrade
Jeśli od jakiegoś czasu nie aktualizowałeś / aktualizowałeś, przygotuj się na długotrwały proces aktualizacji.
Podobnie jak w samouczku instalacyjnym SABnzbd, musimy zainstalować dodatkowe narzędzie do obsługi archiwów plików.
Aby zautomatyzować rozpakowywanie plików, będziemy musieli zbudować kopię bezpłatnej, ale nieintuicyjnie nazwanej, nieobsługiwanej aplikacji. Na szczęście pomocna dusza na RaspberryPi.StackExchange nakreśliła, jak to zrobić dla Raspbian.
W terminalu wprowadź następujące polecenie, aby umożliwić edycję pliku sources.list i dodanie repozytorium zawierającego unrar-nonfree:
sudo nano /etc/apt/sources.list
W nano dodaj następujący wiersz do pliku .list:
deb-src http://archive.raspbian.org/raspbian wheezy main contrib non-free rpi
Naciśnij CTRL + X, aby wyjść z nano i Y, aby zapisać / zastąpić stary plik .list. Po wyświetleniu wiersza polecenia musisz zaktualizować listę źródeł, aby zmiana zaczęła obowiązywać:
sudo apt-get update
Po zakończeniu aktualizacji (powinno to być dość łatwe, jeśli zaktualizowałeś wcześniej w samouczku), nadszedł czas, aby utworzyć katalog roboczy, a następnie przejść do niego:
mkdir ~ / unrar-nonfree && cd ~ / unrar-nonfree
Czas na pobranie zależności unrar-nonfree:
sudo apt-get build-dep unrar-nonfree
Po zakończeniu procesu i ponownym wyświetleniu monitu wprowadź następującą komendę, aby pobrać kod źródłowy i skompilować pakiet instalacyjny:
sudo apt-get source -b unrar-nonfree
Teraz czas zainstalować pakiet. Jeśli wykonujesz ten samouczek po wydaniu nowej wersji unrar-nonfree, musisz zaktualizować nazwę pliku. Możesz sprawdzić numer wersji, wpisując "ls" w wierszu polecenia, aby wyświetlić listę plików pobranych w poprzednich krokach:
sudo dpkg -i unrar_4.1.4-1_armhf.deb
Po zakończeniu instalacji możesz szybko przetestować, czy polecenie "unrar" jest dostępne dla systemu, po prostu wpisując "unrar" w wierszu polecenia. Jeśli zostanie poprawnie zainstalowana, aplikacja unrar wyświetli listę wszystkich dostępnych przełączników i ich opisów. Jeśli pakiet jest zainstalowany bez błędów, możesz posprzątać po sobie za pomocą następującego polecenia:
cd && rm -r ~ / unrar-nonfree
Teraz, gdy mamy zainstalowaną naszą aplikację UNRAR, czas przystąpić do instalacji i konfiguracji NZBGet.
W przeciwieństwie do procesu instalacji SABnzbd, ten jest znacznie dłuższy / bardziej skrzypiący, więc bądź gotów poświęcić trochę czasu na monit. Oprócz poświęcenia nieco więcej czasu na monit, przygotuj się na przestoje, gdy używasz polecenia "make" do kompilowania aplikacji.
Pierwszą sprawą jest utworzenie katalogu tymczasowego, tak jak w przypadku instalacji UNRAR, w której będziemy pracować. Podobnie jak w przypadku UNRAR, będziemy musieli zabrudzić sobie ręce, budując instalator. Po wyświetleniu monitu wpisz następujące polecenia:
sudo mkdir / temp-nzbget
cd / temp-nzbget
Teraz musimy pobrać i wyodrębnić NZBget. W chwili pisania tego tekstu stabilną wersją jest wersja 10.2. Sprawdź stronę NZBget, aby upewnić się, że pobierasz najnowszą stabilną wersję.
sudo wget http://sourceforge.net/projects/nzbget/files/nzbget-10.2.tar.gz
sudo tar -xvf nzbget-10.2.tar.gz
cd nzbget-10.2
Ponieważ NZBGet nie ma dla nas ładnego, pakowanego pakietu instalacyjnego, będziemy musieli ręcznie zainstalować wszystkie zależności. Jeśli jesteś ciekawy, dla jakiej zależności zależy, sprawdź listę wymagań wstępnych tutaj. Po wyświetleniu monitu wpisz następujące polecenia:
sudo apt-get install libncurses5-dev
sudo apt-get install sigc ++
sudo apt-get install libpar2-0-dev
sudo apt-get install libssl-dev
sudo apt-get install libgnutls-dev
sudo apt-get install libxml2-dev
Po zainstalowaniu wszystkich zależności musimy wykonać małą operację łatki na libpar2. Możesz technicznie pominąć tę poprawkę ale łatka pozwala ustawić limit czasowy na proces par-naprawy. Jest to wykorzystywane do wolniejszych urządzeń, takich jak nasze małe okno pobierania Raspberry Pi.
Uwaga: jeśli nie załatujesz plików, otrzymasz błąd podczas procesu konfiguracji, chyba że dołączysz komendę ./configure z opcją -disable-libpar2-bugfixes-check
Aby załączyć libar2, wpisz następujące polecenia w odpowiedzi:
sudo wget http://sourceforge.net/projects/parchive/files/libpar2/0.2/libpar2-0.2.tar.gz
sudo tar -xvf libpar2-0.2.tar.gz
cd libpar2-0.2
cp /temp-nzbget/nzbget-10.2/libpar2-0.2-*.patch.
sudo patch <libpar2-0.2-bugfixes.patch
sudo patch <libpar2-0.2-cancel.patch
./configure
utwórz sudo
sudo zainstaluj
Czas skompilować i zainstalować NZBget:
cd /temp-nzbget/nzbget-10.2
./configure
utwórz sudo
sudo zainstaluj
Po zakończeniu tego procesu mamy jeszcze jedno zadanie, zanim skonfigurujemy NZBget. Musimy stworzyć zestaw katalogów do użycia przez NZBget. Zakładamy, że używasz tej samej struktury katalogów, z której korzystaliśmy w naszych samouczkach Raspberry Pi. Jeśli nie, musisz odpowiednio zmodyfikować swoje katalogi.
W wierszu polecenia wprowadź następujące polecenia, aby utworzyć katalogi NZBget:
sudo mkdir / media / USBHDD1 / shares / NZBget
sudo mkdir / media / USBHDD1 / shares / NZBget / dst
sudo mkdir / media / USBHDD1 / shares / NZBget / nzb
sudo mkdir / media / USBHDD1 / shares / NZBget / queue
sudo mkdir / media / USBHDD1 / shares / NZBget / tmp
sudo mkdir / media / USBHDD1 / shares / NZBget / post-proc
Możesz zmienić strukturę nazewnictwa, ale musisz także przejść przez pliki konfiguracyjne i zmienić wszystkie domyślne nazwy folderów (co nie jest naprawdę warte kłopotów).
Po utworzeniu folderów nadszedł czas na edycję pliku konfiguracyjnego NZBget. Po wyświetleniu monitu wpisz następujące polecenie:
sudo cp /usr/local/share/nzbget/nzbget.conf /etc/nzbget.conf
sudo nano /etc/nzbget.conf
Plik konfiguracyjny jest obszernie opatrzony komentarzami pomocniczymi (ale nie zamieszczamy tutaj wszystkich linii komentarza w naszych instrukcjach, ponieważ powodowałby on niepotrzebnie długie bloki tekstu); przeczytaj uważnie plik, aby edytować następną część pliku konfiguracyjnego w sekcji ### PATHS:
MainDir = / media / USBHDD1 / shares / NZBget
W sekcji ### NEWS-SERVERS wpisz swoje dane logowania do serwera Usenet:
Server1.Host = yourserver.com
Serwer1.Port = 119
Server1.Username = nazwa użytkownika
Server1.Password = hasło
Server1.JoinGroup = yes
Serwer1.Encryption = no
Server1.Connections = 5
Po zakończeniu edycji pliku naciśnij CTRL + X i zapisz. Zanim uruchomimy NZBget, mamy jedną małą partię plików do skopiowania. Wróć w wierszu polecenia, wprowadź następujące polecenie:
cp /temp-nzbget/nzbget-10.2/nzbget-postprocess* / media / USBHDD1 / shares / NZBget / post-proc
Spowoduje to skopiowanie wszystkich skryptów przetwarzania końcowego z naszego tymczasowego folderu instalacyjnego do folderu trwałego przetwarzania postów. Teraz możemy uruchomić demona NZBget i upewnić się, że wszystko działa poprawnie. Wprowadź następujące polecenie:
sudo nzbget -D
Możesz teraz przejść do adresu IP twojego Raspberry Pi o następującym numerze portu:
http: // [Twój PI's IP]: 6789
sprawdzić WebUI dla NZBget. Domyślna nazwa użytkownika to "nzbget", a domyślne hasło to "tegbzn6789".
Nie będziemy tu spędzać zbyt wiele czasu, tylko na tyle długo, aby zaglądać i upewnić się, że wszystko działa poprawnie. (Kiedy skończymy konfigurację NZBget i start-at-boot, nie będziesz już więcej przyglądał się NZBget, ponieważ będzie on wywoływany przez wszystkie aplikacje pomocnicze, takie jak SickBeard i CouchPotato).
Skoro już tu jesteśmy, poświęć chwilę, aby dodać plik NZB - jeśli nie masz ochoty na plik NZB, przejdź do binsearch.info i poszukaj swojej ulubionej dystrybucji Linuksa.
Kiedy już potwierdzisz, że możesz uruchomić NZBget i pobrać plik, czas skonfigurować NZBget, aby uruchomił się przy starcie. Jeśli śledziłeś wraz ze wszystkimi tutorialami Raspberry Pi (lub jesteś weteranem Linuksa), cały ten proces wydaje się dość znajomy.
Wpisz następujące polecenie w wierszu polecenia:
sudo nano /etc/init.d/nzbget
W pliku wklej następujący kod:
#! / bin / sh
### BEGIN INIT INFO
# Zapewnia: NZBget
# Wymagany-Uruchom: $ network $ remote_fs $ syslog
# Wymagany-Stop: $ network $ remote_fs $ syslog
# Default-Start: 2 3 4 5
# Default-Stop: 0 1 6
# Krótki opis: Uruchom NZBget podczas startu
# Opis: Uruchom NZBget
### END INIT INFO
Przypadek "1 $" w
start) echo -n "Uruchom usługi: NZBget"
/ usr / local / bin / nzbget -D
;;
stop) echo -n "Zatrzymaj usługi: NZBget"
/ usr / local / bin / nzbget -Q
;;
restart)
0 USD stop
0 USD start
;;
*) echo "Użycie: 0 $ start | stop | restart"
wyjdź 1
;;
esac
exit 0
Naciśnij CTRL + X, zapisz swoją pracę i zamknij nano. Teraz musimy zmienić uprawnienia do pliku i zaktualizować rc.d. Wprowadź następujące polecenia w wierszu polecenia:
sudo chmod 755 /etc/init.d/nzbget
sudo update-rc.d Domyślne ustawienia nzbget
Uruchom ponownie system i sprawdź, czy NZBget uruchamia się automatycznie.
W tym momencie jesteś gotowy do pracy z prostą instalacją NZBget. Następnym krokiem jest przejście do naszego przewodnika po automatyzacji, Jak zautomatyzować swój zawsze dostępny program do pobierania plików Raspberry Pi i postępować zgodnie z instrukcjami instalacji. Każde narzędzie używane w przewodniku z SABnzbd jest również kompatybilne z NZBget, więc po prostu dokonaj odpowiednich zmian w menu ustawień.
