NES Classic Edition jest oficjalnym klonem oryginalnego systemu rozrywki Nintendo i jednym z najlepszych sposobów grania w ulubione gry retro. SNES Classic jest jego następcą. Niestety, jest tak popularny, że jest prawie niemożliwe, aby dostać się w swoje ręce. Nie płać 300 $ na eBayu, kiedy możesz użyć skromnego Raspberry Pi do zbudowania własnego - z jeszcze większą ilością gier.
Jesienią 2016 roku Nintendo wydało NES Classic Edition, miniaturową replikę starego Nintendo Entertainment System z lat 80. Zawiera 30 klasycznych gier, w tymSuper Mario Bros., Legend of Zelda, i Castlevania i oldschoolowy kontroler NES (choć z bardzo krótkim kablem i innym złączem, aby pomieścić mniejszy rozmiar NES Classic).
Cena detaliczna wynosi 60 USD i jest sprzedawana z jednym kontrolerem - można kupić kontroler drugiego gracza za dodatkowe 10 USD, co daje łączną wartość inwestycji do 70 USD. Niestety, konsola okazała się tak popularna, a Nintendo wyprodukowało tak mało, że są prawie niemożliwe do znalezienia za swoją pierwotną cenę, pojawiającą się tylko w serwisach takich jak eBay z marży 200-500%.
W 2017 roku Nintendo otrzymało SNES Classic Edition, która kosztuje 70 USD i zawiera dwa kontrolery. Zlecenia pre-order zaczęły się i już jest bardzo trudno je zdobyć.
Nie rozpaczaj jednak: nawet jeśli są one tak rzadkie, że nigdy nie widziałeś ich osobiście (nie mówiąc już o możliwości ich zakupu), możesz z łatwością przetasować swoją własną, solidną konsolę Classic Edition w domu - dzięki gry i więcej funkcji. W dzisiejszym tutorialu połączymy ekonomiczne Raspberry Pi, darmowe oprogramowanie emulujące NES, SNES i inne konsole, a także niedrogie kontrolery USB NES, aby stworzyć wersję DIY, która jest jeszcze lepsza niż oryginały.
Lepiej jak? Nie tylko twoja wersja DIY zawiera wszystkie cechy rzeczywistych stanów zapisu NES Classic-like, shaderów CRT dla gier w stylu retro i świetnie wyglądającą organizację z okładką - ale pozwoli ci na grę każdy (nie tylko 30 dołączonych do Classics), użyj dowolnego kontrolera USB (nie tylko prostego kontrolera NES z 2 przyciskami), a także lepiej zapisuj stany i organizację.
Ponadto system będzie mógł grać w gry również z innych systemów - takich jak Atari, Game Boy, Sega Genesis, a nawet późniejszych systemów, takich jak PlayStation Portable lub Nintendo 64. Możesz zobaczyć pełną listę obsługiwanych systemów.
Aby podążać za naszym tutorialem, potrzebujesz kilku rzeczy i odrobiny wolnego czasu, aby spleść je wszystkie razem.
Przede wszystkim potrzebujesz mikrokomputera Raspberry Pi i kilka podstawowych akcesoriów. Moc obliczeniowa wymagana do uruchomienia emulatora Nintendo Entertainment System jest bardzo niska, więc jeśli masz już starszego Raspberry Pi model 1 lub 2, możesz (i powinieneś) go użyć. Jeśli chcesz kupić nowe Pi, kup najnowszą wersję Raspberry Pi 3 (40 USD).
Oprócz Pi, będziesz potrzebował odpowiednio dobranej karty SD lub karty microSD (w oparciu o twój model Pi), kabla HDMI do podłączenia do telewizora, klawiatury USB (tylko tymczasowo, aby ją skonfigurować) oraz dobry zasilacz. Prawdopodobnie będziesz także chciał mieć dostęp do Internetu w Pi, by pobierać aktualizacje i przesyłać gry - możesz to zrobić za pomocą kabla Ethernet lub Wi-Fi. Raspberry Pi 3 ma wbudowaną sieć Wi-Fi, natomiast starsze modele wymagają adaptera USB Wi-Fi.
Jeśli jesteś nowy w Raspberry Pi, nie martw się: napisaliśmy szczegółowy przewodnik po wszystkich częściach, których potrzebujesz, więc sprawdź ten artykuł, aby uzyskać więcej informacji.
Obudowa Raspberry Pi inspirowana NES, dostępna na Etsy. Aby dopełnić konfigurację Pi, będziesz także potrzebował obudowy. Jeśli wykonałeś już kilka projektów Pi, to masz już sprawę, która jest w porządku. Ale jeśli zaczynasz od zera lub naprawdę chcesz mieć pełne doświadczenie, możesz rozważyć zakup niestandardowego etui na NES lub SNES do swojego Raspberry Pi.
Istnieje kilka spraw związanych z NES i SNES na Amazon, w tym sprawa Old Skool NES i sprawa Super Tinytendo. Jeśli jednak nie podoba Ci się ich wygląd z jakiegokolwiek powodu, zawsze możesz wydrukować 3D własne lub te, lub znaleźć innych na stronach takich jak Etsy.
Następnie potrzebujesz przynajmniej jednego kontrolera USB (dwa, jeśli chcesz grać z przyjacielem). Możesz podejść do sytuacji kontrolera na jeden z dwóch sposobów: Po pierwsze, możesz przejść do czystego klasyka i otrzymać parę kontrolerów USB NES.
Takie podejście, będziemy pierwszymi, którzy przyznają, było znacznie trudniejsze niż początkowo przewidywaliśmy. Wydaje się, że byłoby niezwykle łatwo kupić tanie i dobrze wykonane kontrolery NES, ale w rzeczywistości na rynku istnieje taki niedobór, że aukcje są często niedokładne, sterowniki są trudne do zdobycia, a najlepsza praktyka możemy w tej chwili zalecamy zakup kilku kontrolerów jednocześnie, zwróć te, których nie chcesz, i zachowaj dobrych (które mają dobry rytm, dobrą reakcję przycisku i dobrze grają).
Przetestowaliśmy dwa najpopularniejsze kontrolery USB NES na Amazon: kontroler Retro-Link oraz ogólny, ale dobrze sprawdzony kontroler Classic USB NES (który, gdy faktycznie przybył, został oznaczony jako iNext). Podczas gdy upodobaliśmy sobie lepszy retro-Link, to jednak szybkość reakcji na przycisk iNext był lepszy.Praktycznie rzecz biorąc, jest to doświadczenie próbne i błędne. (Jeśli chcesz czegoś klasycznego, ale wygodniejszego niż kontrolery NES, nie mamy nic oprócz dobrych rzeczy do powiedzenia na temat kontrolera Buffalo SNES).
Inne podejście, które można podjąć, które jest mniej autentyczne, ale nieco bardziej uniwersalne, to zakup bardziej nowoczesnego kontrolera, takiego jak przewodowy kontroler Xbox 360. Nie tylko jakość i dostępność kompilacji jest bardziej spójna, ale także platforma emulacji, którą przygotowujemy, RetroPie, obsługuje więcej niż tylko NES - więc jeśli chcesz grać w gry z innych systemów, nowszy kontroler z większą liczbą przycisków to ładny.
Tak czy inaczej, potrzebujesz co najmniej jednego kontrolera USB do projektu, więc wybierz swój ulubiony.
Oprócz sprzętu będziesz potrzebować również oprogramowania do grania w gry. Musisz pobrać kopię RetroPie, fantastycznego pakietu oprogramowania, który łączy wiele narzędzi emulujących i oprogramowania w jeden bardzo przyjazny dla użytkownika interfejs.
Dla naszych celów użyjemy gotowych obrazów dla Raspberry Pi (w przeciwieństwie do instalacji na istniejącym systemie operacyjnym). Pobierz odpowiedni obraz do numeru modelu Pi tutaj. Dodatkowo, będziesz potrzebował jakiegoś narzędzia do wypalenia tego obrazu na kartę SD - naszym narzędziem z wyboru jest wieloplatformowy palnik obrazu Etcher.
Wreszcie, i tematycznie najważniejsze, będziesz potrzebował kilku gier! Są one w postaci plików ROM, które można albo zgrać samodzielnie (z odpowiednim sprzętem), albo pobrać z sieci. Pozyskanie ROM-ów jest ćwiczeniem, z powodu rozmytych problemów prawnych, które najlepiej pozostawić czytelnikowi - nie będziemy bezpośrednio łączyć się z witrynami ROM lub ROM tutaj. Powiedział, że proste wyszukiwanie Google zajmie Ci daleko.
Po zebraniu wszystkich wyżej wymienionych materiałów, nadszedł czas, aby zanurkować w przygotowaniu Pi. Najpierw skonfigurujemy kartę SD. Pop twoją kartę SD w komputerze i odpal Etchera. Proces jest tak prosty jak 1-2-3: wybierz pobrany obraz RetroPie, potwierdź, że karta SD jest wybranym dyskiem, a następnie kliknij "Flash!"
Zaczekaj, aż obraz się skończy, wyjmij kartę SD bezpiecznie z komputera i chwyć swoje Pi i akcesoria. Podłącz urządzenie do telewizora za pomocą kabla HDMI, podłącz klawiaturę USB i kontroler, włóż kartę SD i podłącz kabel zasilający, aby włączyć system.
Jeśli kiedykolwiek utkniesz podczas procesu instalacji, zapoznaj się z naszym przewodnikiem dla początkujących Raspberry Pi, który zawiera kilka przydatnych informacji na temat początkowej konfiguracji.
Po uruchomieniu Pi po raz pierwszy z zainstalowaną kartą RetroPie SD, automatycznie wykona kilka jednorazowych kroków konfiguracji (np. Rozszerzenie partycji, rozpakowanie plików itd.). Następnie uruchomi się ponownie, wyświetlając ekran konfiguracji kontrolera, jak pokazano poniżej.
Tak jak sugeruje ekran, należy nacisnąć i przytrzymać dowolny przycisk na kontrolerze USB, aby rozpocząć proces konfiguracji. W menu konfiguracji krótko naciśnij odpowiedni przycisk dla każdej wpisanej pozycji (np. W górę na klawiaturze kierunkowej, aby rozpocząć).
Docelowo dostaniesz się do wpisów przycisków, które mogą nie mieć odpowiednich przycisków na kontrolerze (na przykład, jeśli używasz tradycyjnego kontrolera NES i zaczyna on pytać cię o przyciski X i Y). Gdy dojdziesz do pozycji dla przycisków, których nie masz, po prostu naciśnij i przytrzymaj przycisk, który już zaprogramowałeś na 2 sekundy, a następnie zwolnij go. To zasygnalizuje kreatorowi konfigurację, że chcesz pominąć ten przycisk. Powtarzaj ten proces, aż pominiesz wszystkie niepotrzebne wpisy i kliknij "OK", aby kontynuować.
W tym momencie zobaczysz następujący ekran z logo RetroPie i "13 dostępnych gier" poniżej.
"Trzynaście gier? Słodko! "Możesz myśleć. Nie tak szybko: nie są to 13 gier, w które można grać, to 13 narzędzi konfiguracyjnych dla "RetroPie" (który jest rozpoznawany jako jeden z twoich emulatorów, mimo że to naprawdę system bazowy). Nie martw się, za chwilę dojdziemy do prawdziwych gier.
Jeśli korzystasz z kabla Ethernet, aby uzyskać dostęp do sieci zamiast Wi-Fi, możesz przejść do następnej sekcji, aby uzyskać prawo do wprowadzania gier do RetroPie. Jeśli jednak korzystasz z Wi-Fi, naciśnij przycisk A na kontrolerze, aby uruchomić menu. Domyślny schemat kolorów RetroPie sprawia, że jest trochę trudniej zobaczyć na mniejszym zrzucie ekranu, ale wpis dotyczący Wi-Fi jest ostatnim na liście, jak widać poniżej.
Po wybraniu pozycji "WIFI" uruchomi narzędzie konfiguracyjne Wi-Fi. Wybierz "Połącz z siecią WiFi".
Następnie wybierz swoją sieć domową, wprowadź hasło, kliknij OK, a następnie ponownie kliknij OK na ekranie głównym, aby opuścić aplikację (nastąpi powrót do ekranu, z którego wybrano wpis Wi-Fi).
Chociaż można używać RetroPie bez dostępu do Internetu, znacznie łatwiej jest przenieść swoje gry do urządzenia za pomocą sieci.
Dzięki naszemu zestawowi Pi i połączeniu z naszą siecią domową, najważniejszy krok jest dla nas: załadowanie go słodkimi, słodkimi, retro grami. Najłatwiejszym sposobem przesyłania gier jest używanie udziałów sieciowych. (Możesz użyć napędu USB, ale konfiguracja sieci jest jeszcze prostsza, więc opiszemy tę metodę tutaj). Zacznijmy.
Domyślnie box RetroPie ma przypisany udział sieciowy o nazwie "retropie" i możesz go przeglądać, po prostu otwierając Eksploratora Windows na swoim komputerze i wpisując \ retropie \ w polu adresu. Następnie otwórz folder "roms", przejdź do wybranego systemu (w tym przykładzie użyjemy "nes") i skopiujmy wszystkie pliki ROM do tego folderu. Skopiowaliśmy jedną z naszych ulubionych gier RPG, Crystalis, jako nasz testowy ROM.
Po dodaniu gier musisz ponownie uruchomić RetroPie (lub, dokładniej, interfejs Emulation Station pod spodem). W urządzeniu Pi naciśnij przycisk B na kontrolerze, aby powrócić do menu głównego, a następnie naciśnij przycisk Start, aby otworzyć menu główne, jak pokazano poniżej. Wybierz "Zamknij".
Wybierz "Uruchom ponownie emulację" i potwierdź, że naprawdę chcesz go uruchomić ponownie.
Kiedy się zrestartuje, nagle w głównym interfejsie GUI nie będzie tylko wpisu "RetroPie", ale (ponieważ dodaliśmy romy do katalogu "nes") zobaczysz wpis dotyczący Nintendo Entertainment System. To kluczowy krok w tworzeniu dowolnego emulatora na RetroPie. Istnieje mnóstwo emulatorów dla różnych platform gier wideo zainstalowanych domyślnie, ale nie pojawią się one w interfejsie dopóki nie dodasz co najmniej jednego ROM-a do swojego katalogu "roms".
Naciśnij przycisk A, aby zobaczyć dostępne gry. Wybierz grę, w którą chcesz zagrać (jedyna gra w naszym przypadku) i ponownie naciśnij A.
Po bardzo krótkiej chwili emulator NES zakończy ładowanie pamięci ROM, a zobaczysz grę tak, jakbyś ją załadował na vintage urządzenie NES.
W tym momencie możesz grać tak, jak grałeś oryginał. Jeśli chcesz ponownie uruchomić grę, po prostu naciśnij SELECT i B w tym samym czasie. Jeśli chcesz wyjść z gry z powrotem do menu RetroPie, naciśnij SELECT i START w tym samym czasie. Możesz powtórzyć ten krok dla gier SNES, gier Genesis i innych systemów, w które chcesz zagrać.
To wszystko, czego potrzebujesz, aby zacząć grać. Ale jeśli chcesz pełnego doświadczenia "Zbudowałem swój własny NES Classic", potrzebujemy jeszcze kilku dodatkowych funkcji: okładki (które sprawiają, że twoja biblioteka jest ładna i łatwa w przeglądaniu), shaderów (dzięki którym gra wygląda lepiej retro na waszej nowoczesnej telewizji) i zapisać stany (które pozwalają zapisać twoją grę, nawet jeśli oryginalna gra jej nie wspierała, to wszystko funkcje zawarte w oficjalnym NES Classic.
Po skopiowaniu kilku gier do folderu "roms", wróć do menu NES (gdzie właśnie uruchomiliśmy naszą grę testową), naciśnij przycisk Start, aby otworzyć menu, a następnie wybierz "Zgarniarka".
Na następnym ekranie możesz zmienić ustawienia. Pozostaw skrobak jako "THEGAMESDB". Jeśli chcesz, możesz je wyłączyć (zostawiamy je). Następnie wybierz "Zrób teraz".
Ponieważ to jest nasze pierwsze zadrapanie, przełącz filtr na "Wszystkie gry". Domyślnie skrobak jest ustawiony tak, aby korzystać z systemu, w którym jest załadowany (w tym przypadku NES), więc nie trzeba niczego zmieniać. Na koniec upewnij się, że "Użytkownik decyduje się na konflikty" jest włączony. Jest to ważne, w przeciwnym razie skrobak może zeskrobać niewłaściwe dane, jeśli nie jest pewne, czy gra jest Podwójny smok lub Double Dragon II.
Jedynym powodem, dla którego nie chcesz korzystać z tego ustawienia, jest to, że masz setki gier do zeskrobania i nie chcesz ręcznie potwierdzać każdego wyboru (musiałbyś jednak wrócić i ręcznie naprawić konflikty później, gra po grze) . Kiedy będziesz gotowy, wybierz "Start".
Ponieważ system działa, zostaniesz poproszony o potwierdzenie każdego wyboru (nawet jeśli istnieje tylko jeden wybór). Naciśnij A po wybraniu prawidłowej gry.
Kiedy skończysz, będziesz miał ładnie zorganizowaną kolekcję gier.
Jedną rzeczą, którą możesz zauważyć natychmiast po zagraniu gry, jest to, jak żywa i ostra jest grafika. W rzeczywistości, po załadowaniu naszej gry demoCrystalisPierwszą rzeczą, jaką zauważyłem, było to, że kolory były o wiele jaśniejsze, a linie o wiele ostrzejsze, niż pamiętałem.
Podstawową przyczyną tej różnicy jest sposób wyświetlania obrazów na cyfrowym wyświetlaczu w porównaniu do analogowego wyświetlacza CRT. Monitor komputera i telewizor HD prezentują grę w doskonałej proporcji 1: 1 piksel do piksela, podczas gdy twój stary wyświetlacz CRT był oparty na fosforze z bardziej miękkim obrazem i światłem / kolorem "rozkwitającym" wokół poszczególnych punktów na ekranie.
Aby to zrekompensować, możesz skonfigurować system do stosowania algorytmów cieniowania lub wygładzania w celu odtworzenia tego efektu CRT. Nie jesteś pewien, czy o to ci chodzi? Porównajmy obrazy uchwycone z tej samej gry w tym samym momencie z różnymi zastosowanymi efektami. Najpierw przyjrzyjmy się, jak pierwszy możliwy moment w grzeCrystalis wygląda bez użycia cieniowania lub wygładzania.
Zwróć uwagę, że linie są bardzo wyraźne, znacznie ostrzejsze niż prawdopodobnie pamiętasz (jeśli grałeś w oryginalną grę na oryginalnym sprzęcie). Jeśli podoba ci się ten wyrazisty wygląd z ostrymi krawędziami, to w każdym razie, zagraj w tę grę.
Rzućmy okiem na to, jak wygląda gra z wygładzoną grafiką za pomocą algorytmu wygładzania. Jeśli używasz starszego Pi, jest to świetna opcja, ponieważ algorytm wygładzający (w przeciwieństwie do shaderów) nie obciąża GPU małym lub żadnym obciążeniem.
Patrząc na to na monitorze komputera lub urządzeniu mobilnym z ostrym ekranem o wysokiej rozdzielczości, możesz pomyśleć: "To wygląda ... niewyraźnie.", Ale gdy oglądasz je z daleka (np. Między kanapą a telewizorem), efekt wygładzania daje gry bardziej przypominają CRT, a rozmycie nie jest tak intensywne. Odsuń się i spójrz na skały na krawędzi obrazu w porównaniu do pierwszego obrazu, a zobaczysz, co mam na myśli.
Na koniec możesz używać shaderów do tworzenia efektów CRT, takich jak linie skanowania, a nawet niewielkich zniekształceń (ponieważ przód wyświetlaczy CRT był w większości przypadków lekko zakrzywiony). Oto prosty moduł cieniujący CRT.
Ponownie, gdy oglądamy je w zbliżonym porównaniu, tak jak tutaj mamy, efekt wydaje się wyraźny (tak, jakbyś siedział bardzo blisko ekranu CRT). Ale patrząc na odległość wygląda bardzo naturalnie. W rzeczywistości, chociaż nie przeszkadzało mi to, że gra wyglądała na wygładzoną lub cieniową, to po włączeniu shadera CRT powiedziałem: "Och!Że wygląda jak gra, którą pamiętam! "
Oba ustawienia wygładzania i cieniowania są zlokalizowane w tym samym miejscu, ale musimy trochę poprawić, zanim wejdziemy do tego menu. Chociaż RetroPie ma być dostarczany z shaderem już wcześniej załadowanym, z naszego doświadczenia musisz ręcznie zaktualizować listę shaderów (do której będziesz potrzebować połączenia internetowego, więc podłącz teraz ten kabel Ethernet, jeśli jeszcze nie jest). Wróć do menu konfiguracji RetroPie, które odwiedziliśmy pierwotnie i wybierz "RetroArch" z menu, jak pokazano poniżej.
Spowoduje to uruchomieniebardzo wyglądające na retro wygląd menu konfiguracji RetroArch. Wybierz pozycję "Online Updater".
W menu "Online Updater" wybierz "Update GLSL Shaders".
W dolnym lewym rogu, w maleńkim żółtym tekście, zobaczysz mały wskaźnik aktualizacji, pokazujący, że pobierany jest plik "shaders_gsls.zip". Zaczekaj, aż się skończy. Po zakończeniu procesu naciśnij klawisz Esc na klawiaturze lub przycisk B na kontrolerze, aby wyjść z menu do głównego menu. Tam wybierz "Zamknij RetroArch". Po powrocie do menu RetroPie wybierz "RetroPie Setup".
W menu konfiguracji RetroPie wybierz "configedit - Edytuj ustawienia RetroPie / RetroArch".
Wybierz "Konfiguruj podstawowe opcje emulatora libretro".
Tutaj możesz wybrać konfigurację shaderów i wygładzanie na podstawie emulatora po emulatorze lub zastosować go uniwersalnie. Jeśli nie chcesz różnych ustawień modułu cieniującego dla każdego systemu, najlepiej po prostu wybierz "Konfiguruj domyślne opcje dla wszystkich emulatorów libretro".
W tym menu znajdziesz wszystkie ustawienia potrzebne do wygładzania i cieniowania. Ważne jest, aby zauważyć, że wygładzanie i cieniowanie są jednym z tych rozwiązań - nie można używać obu naraz. Jeśli próbujesz zdecydować między tymi dwoma, pamiętaj, że wygładzanie jest znacznie lżejsze w zasobach Pi niż shadery.
Jeśli chcesz użyć wygładzania, wybierz "Wygładzanie wideo" i zmień "false" na "true". Następnie możesz powrócić do głównego menu i grać z włączonym wygładzaniem.
Jeśli chcesz korzystać z cieniowania, masz dwa kroki. Upewnij się, że "Wygładzanie wideo" jest ustawione na wartość domyślną false. Następnie ustaw "Video Shader Enable" na "true". Na koniec wybierz "Video Shader File", aby wybrać moduł cieniujący, którego chcesz użyć.
Lista shaderów może wyglądać trochę zniechęcająco, ale jest proste rozwiązanie. Po prostu wyszukaj pliki modułu cieniującego z "pi" w nazwie, tak jak plik "crt-pi.glslp" widoczny powyżej. Te moduły cieniujące zostały zoptymalizowane pod kątem mniej wydajnego procesora graficznego Raspberry Pi. Zawsze możesz korzystać z innych shaderów, ale nie zdziw się, jeśli wydajność spadnie.
Jeśli w dowolnym momencie nie chcesz już grać z wygładzaniem lub cieniowaniem (lub chcesz zmienić, który shader jest używany), możesz po prostu wrócić do tych menu i ustawić wartości na false lub zmienić plik modułu cieniującego.
Jeśli jesteś purystą, możesz po prostu całkowicie pominąć tę sekcję. Niektóre gry wspierają oszczędzanie twoich postępów, niektóre gry tego nie robią (możesz na przykład zapisać swoją grę Legend of Zelda ale nie możesz wejśćSuper Mario Bros.).
Nawet te gry, które wspierają zapisywanie, wymagają zachowania gry w określony sposób, często za pomocą mechanizmu w grze, takiego jak wizyta w zajeździe lub odprawa na stacji kosmicznej. Z emulatorami możesz zapisać gręw dowolnym momencie igdziekolwiek, podobnie jak możesz zapisać plik w Microsoft Word podczas pracy nad nim. Zapewnia również wiele slotów zapisu na grę, dzięki czemu możesz mieć dowolną liczbę zapisanych plików. Być może nie jest to purystyczna metoda, ale człowiek jest dobrym sposobem na zmniejszenie poziomu frustracji podczas grania w szalenie trudne gry.
Możesz zapisywać i ładować swoją grę podczas gry za pomocą skrótów klawiszowych opartych na sterowniku. Dla tych, którzy używają kontrolera z mnóstwem przycisków (jak wyżej wspomniany kontroler Xbox 360), nie trzeba w ogóle wykonywać żadnego mapowania klawiszy, można po prostu użyć domyślnych map przycisków RetroPie / RetroArch dla kontrolera. Sprawdź wpis wiki RetroPie, aby zobaczyć domyślne skróty klawiszowe joypad.
Jeśli jednak używasz kontrolera NES, ograniczona liczba przycisków naprawdę narzuca trochę obciążenia. Jeśli chcesz użyć systemu stanu zapisu, będziesz musiał zrobić kilka drobnych modyfikacji mapy klawiszy. Domyślna mapa klawiszy do zapisywania i ładowania stanów składowania wykorzystuje przyciski na kontrolerze, których nie ma na kontrolerze NES. Będziemy musieli zmienić te przyciski, aby uzyskać dostęp do tych funkcji.Można to zrobić na dwa sposoby: możesz edytować plik retroarch.cfg znajdujący się w \ retropie \ configs \ all \ retroarch.cfg (co jest bardzo uciążliwe) lub możesz użyć interfejsu RetroArch (co jest normalną ilością nudy). Przejdziemy przez to ostatnie.
Aby użyć interfejsu klawiatury, ponownie uruchom system menu RetroArch (z głównego menu RetroPie wybierz kategorię RetroPie, a następnie wybierz "RetroArch"). W menu głównym wybierz "Ustawienia". Zanim wprowadzimy jakieś zmiany, musimy włączyć ustawienie oszczędzania przy wychodzeniu, aby zachować te zmiany.
W menu Ustawienia wybierz "Konfiguracja".
W tym menu wybierz "Zapisz konfigurację przy wyjściu", aby włączyć zapisywanie. Bez tego ustawienia wszelkie wprowadzone przez nas zmiany nie zostaną zachowane po wyjściu z systemu menu RetroArch.
Naciśnij przycisk B lub klawisz Esc, aby wyjść z menu, aż ponownie przejdziesz do głównego menu RetroArch. Wybierz menu Ustawienia.
Wybierz "Wejście". Tutaj znajdziesz wszystkie ustawienia skrótów i powiązanych konfiguracji.
Wybierz "Skorowidze klawiszy dostępu". Tutaj możemy zmienić ustawienia klawiszy skrótu na kontrolerze.
Aby zarówno odblokować dostęp do menu RetroArch podczas gry, jak i zapewnić nam właściwy dostęp do stanów zapisywania, istnieją trzy kombinacje przycisków, które musimy odwzorować: zapisać, wczytać i uzyskać dostęp do menu RetroArch. Możesz wybrać dowolne kombinacje przycisków dla każdego z nich, ale kombinacje przycisków wybrane dla tego samouczka są optymalne w tym sensie, że nie kolidują z istniejącymi mapami klawiszy.
Zacznijmy od "Stan obciążenia". Wybierz ten wpis i naciśnij A na kontrolerze. Zostaniesz poproszony o czterosekundowe odliczanie, aby nacisnąć klawisz, który chcesz przypisać do tej funkcji.
Chcesz odwzorować klawisz w dół na klawiaturze kierunkowej, aby po naciśnięciu przycisku aktywacji przycisku skrótu (przycisk Wybierz) i przycisku w dół zapisuje grę. Wybierz "Zapisz stan" i zamapuj go na klawisz kierunkowy w górę. Pójdź naprzód i zostawiaj tylko zapisy "Savestate slot +/-", ponieważ są w porządku (jest tak ustawione, że możesz klikać w lewo lub w prawo, aby zmienić miejsce zapisu).
Na koniec przewiń do samego dołu listy, aż zobaczysz "Przełączanie menu". Wybierz go, a następnie przypisz do niego przycisk A (pozwoli to nacisnąć Select + A) w grze, aby uzyskać dostęp do menu RetroArch.
Naciśnij przycisk B, aby wyjść z menu, aż pojawi się na ekranie głównym, a następnie wybierz "Zamknij RetroArch", aby zapisać zmiany.
W tym momencie jesteś już gotowy i możesz teraz korzystać z następujących kombinacji przycisków:
Teraz możesz grać nawet w najtrudniejsze gry, bez konieczności zaczynania od zera za każdym razem, gdy pojawi się Game Over.
W końcu udało się: odtworzono nie tylko doświadczenie związane z używaniem NES Classic, ale tak naprawdę stworzyliśmy lepszą wersję, ponieważ może ona grać w dowolną grę NES, która ma więcej miejsca, obsługuje więcej slotów oszczędnościowych niż NES Classic, więcej shaderów i opcji wideo oraz (jeśli chcesz to zrobić) możesz wykroczyć poza zakres tego samouczka, a nawet używać kodów do gier podobnych do Game Genie, natychmiastowych powtórek i innych. Sprawdź strony wiki RetroPie i RetroArch, aby uzyskać więcej informacji o wszystkich zaawansowanych funkcjach schowanych na platformie, a także nasz przewodnik po zaawansowanych ustawieniach RetroArch.
Kredyty graficzne: Fynsya / Etsy i Clive Darra / Flickr.
