Dyski twarde: każdy komputer z systemem Windows ma je i żaden nie może funkcjonować bez nich. Zawierają wszystkie nasze dane, więc powinniśmy je poprawnie skonfigurować. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o korzystaniu z RAID do ochrony danych.
Koniecznie sprawdź inne artykuły z serii (do tej pory)
Odkąd pamiętam, komputery używają dysków sformatowanych w MBR (Master Boot Record), ale ostatnio większe dyski zaczęły implementować nowszy format o nazwie GPT (GUID Partition Table). Rzućmy okiem na różnice.
Dyski MBR zawierają fragment danych na pierwszych 512 bajtach dysku zawierającego ważne informacje o układzie dysku. Tabela partycji, która opisuje wszystkie partycje na dysku, zajmuje 64 bajty tego. Ponieważ każdy wpis w tabeli zajmuje 16 bajtów, jesteś ograniczony do 4 podstawowych partycji. Dyski MBR mają również limit rozmiaru 2 TB, co staje się coraz większym problemem.
Schemat partycji GPT został zaprojektowany, aby ominąć ograniczenia narzucane przez dyski w stylu MBR. Na przykład możesz mieć dyski o wielkości większej niż 2 TB. Jest to częściowo spowodowane tym, że dyski GPT używają większej przestrzeni do przechowywania logicznych adresów danych. Możesz także mieć dyski z więcej niż 4 partycjami.
Gdy już wiesz, jak chcesz przechowywać informacje o partycjach, będziesz musiał wybrać pomiędzy dyskiem podstawowym i dynamicznym. Dysk podstawowy jest najpopularniejszym typem dysku w systemie Windows i zawiera partycje i dyski logiczne, które są następnie formatowane za pomocą systemu plików.
Z drugiej strony dyski dynamiczne zapewniają zaawansowane funkcje, których nie obsługują dyski podstawowe, takie jak możliwość tworzenia woluminów zstępujących, rozłożonych na paski i odpornych na awarie.
Rozłożone woluminy pozwalają na przenoszenie niezaskarżonej przestrzeni na wiele dysków dynamicznych i tworzenie jednego "super" dysku. Na przykład, jeśli masz dysk o pojemności 50 GB, a drugi o pojemności 20 GB, możesz utworzyć nowy wolumin łączony o pojemności 70 GB. Dane będą przechowywane sekwencyjnie w tej konfiguracji, więc najpierw zapełnią 50 GB, a następnie 20 GB. Ważne jest, aby pamiętać, że w dowolnym momencie możesz dodać nowe miejsce do woluminu, ale po dodaniu miejsca nie można go odzyskać bez usunięcia całego woluminu.
RAID 0, znany również jako striping, to technika, w której bierzesz kilka dysków i rozbierasz swoje dane przez nie. Istnieje kilka kluczowych różnic między tym a woluminem łączonym.
Po pierwsze, możesz użyć dysków o różnych rozmiarach do utworzenia tablicy. Jednak przestrzeń dodana do woluminu przez każdy dysk jest ograniczona do rozmiaru najmniejszego dysku. Na przykład, jeśli utworzono wolumin rozłożony z dyskiem 50 GB i dyskiem o rozmiarze 20 GB, łączny rozmiar woluminu wynosiłby 40 GB (2 x 20 GB).
Po drugie dane są rozłożone na wszystkie woluminy jednocześnie, a nie sekwencyjnie. Z tego względu znacznie wzrosła wydajność zapisu.
Chociaż powyższe scenariusze dotyczą problemów przestrzennych, wciąż zapominają o czymś ważnym: nadmiarowości. RAID 1 przyjmuje odwrotne podejście i poświęca przestrzeń dla nadmiarowości. Gdy używasz woluminu dublowanego, otrzymujesz bitową replikę dysku. Jednakże, ponieważ system Windows musi zapisywać te same dane na dysku dwa razy, czasy zapisu są znacznie wolniejsze.
Tworzenie woluminu rozłożonego odbywa się za pomocą konsoli zarządzania dyskami, aby go otworzyć, naciśnij klawiaturę Windows + R, aby otworzyć pole uruchamiania, a następnie wpisz polecenie diskmgmt.msc i naciśnij klawisz Enter.
Poniżej widać, że mam dwa dyski podstawowe 1 GB bez żadnych partycji.
Musisz przyzwyczaić się do tego, że możesz tworzyć woluminy RAID tylko na dysku dynamicznym, więc chodźmy i przekonajmy je ręcznie. Można to zrobić, klikając prawym przyciskiem myszy dysk i wybierając opcję Konwertuj na dysk dynamiczny z menu kontekstowego.
Po przekonwertowaniu dysku kliknij prawym przyciskiem myszy nieprzydzielone miejsce i wybierz opcję utworzenia nowego woluminu rozłożonego.
Otrzymasz listę wszystkich dysków dynamicznych z dostępnym miejscem w oknie po lewej stronie, więc wybierz te, które chcesz dodać do woluminu i przenieś je na prawą stronę.
Następnie należy przypisać woluminowi literę dysku, którą można wybrać z rozwijanego menu.
Możesz podać nazwę woluminu. Nazwiemy nasz pasiasty.
Po uruchomieniu kreatora widać, że oba dyski są teraz częścią rozłożonego woluminu.
Teraz otwórz Eksploratora. Powinieneś być w stanie zobaczyć, że masz jeden wolumin o nazwie paski. Śmiało i skopiuj niektóre dane do niego i sprawdź, ile jest szybszy niż normalny dysk.
Pamiętaj, aby być na bieżąco z jutrzejszym postem Geek School, w którym omawiamy sposób zarządzania aplikacjami w Windows 7.
Jeśli masz jakieś pytania, możesz tweetować mnie @taybgibb, lub po prostu zostaw komentarz.
