Używasz e-maili na zawsze, ale czy wiesz, co oznacza cały ten żargon e-mail? Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej na temat różnic między różnymi sposobami odbierania wiadomości e-mail.
Niezależnie od tego, czy korzystasz z firmowej poczty e-mail, usługi internetowej, takiej jak Gmail czy Outlook.com, czy z własnego serwera poczty e-mail, możesz odbierać wiadomości e-mail, niż mogłoby się wydawać na powierzchni. Jeśli skonfigurowałeś klienta poczty e-mail, bez wątpienia natkniesz się na opcje takie jak POP3, IMAP i Exchange. Przyjrzymy się różnicy między klientami poczty e-mail a pocztą internetową i różnymi używanymi protokołami.
Zanim wyjaśnimy różne protokoły używane do pobierania e-maili, poświęćmy kilka minut, aby zrozumieć prostsze rzeczy - różnica międzyklienci poczty e-mailiwebmail. Jeśli kiedykolwiek zacząłeś używać Gmaila, Outlook.com lub innego internetowego konta e-mail, używałeś poczty internetowej. Jeśli używasz aplikacji takiej jak Microsoft Outlook, Windows Live Mail lub Mozilla Thunderbird do zarządzania wiadomościami e-mail, używasz klienta poczty e-mail.
Zarówno klienci poczty internetowej, jak i poczty e-mail wysyłają i odbierają wiadomości e-mail, a do tego używają podobnych metod. Webmail to aplikacja napisana do obsługi przez Internet za pośrednictwem przeglądarki - zwykle bez konieczności pobierania aplikacji lub dodatkowego oprogramowania. Cała praca, że tak powiem, jest wykonywana przez zdalne komputery (tj. Serwery i urządzenia, z którymi łączysz się przez Internet).
Klienci poczty e-mail to aplikacje instalowane na urządzeniach lokalnych (np. Osobistym lub roboczym komputerze PC, tablecie lub smartfonie). Aplikacje klienckie współdziałają ze zdalnymi serwerami poczty e-mail, aby pobrać i wysłać wiadomość e-mail do dowolnej osoby. Niektóre z zadań związanych z wysyłaniem wiadomości e-mail i całą pracą związaną z tworzeniem interfejsu użytkownika (na co patrzysz, aby odebrać wiadomość e-mail) są wykonywane na urządzeniu za pomocą zainstalowanej aplikacji, a nie za pomocą przeglądarki z instrukcjami zdalny serwer. Jednak wielu dostawców poczty internetowej pozwala również użytkownikom korzystać z klientów poczty e-mail z ich usługami - i tutaj może się zacząć wprowadzać zamieszanie. Przeanalizujmy krótki przykład, by wyjaśnić różnicę.
Załóżmy, że rejestrujesz nowy adres e-mail w Gmailu Google. Rozpoczynasz wysyłanie i odbieranie wiadomości e-mail za pośrednictwem usługi poczty internetowej, łącząc się z nią w przeglądarce. Google zapewnia dla Ciebie dwie rzeczy. Pierwszym z nich jest przedni koniec strony, w którym można czytać, organizować i komponować wiadomości. Drugi to koniec serwera pocztowego, w którym cały magazyn wiadomości i routing są kontynuowane.
Teraz możesz powiedzieć, że nie lubisz interfejsu Gmaila Google, więc decydujesz się na korzystanie z klienta poczty e-mail obsługującego Gmaila - czy to oficjalny interfejs Gmaila, czy coś takiego, jak wbudowana aplikacja pocztowa na Twoim urządzeniu. Teraz, zamiast korzystać z klienta internetowego (interfejsu internetowego Gmaila) do interakcji z serwerami Gmaila Google, aplikacja, z której korzystasz, współdziała bezpośrednio z serwerami pocztowymi, omijając jednocześnie pocztę internetową.
Wszyscy dostawcy poczty internetowej oferują możliwość korzystania ze swojej witryny internetowej w celu prowadzenia działalności lub łączenia klienta z serwerami i robienia rzeczy w ten sposób.
Jeśli używasz klienta poczty e-mail, aby połączyć się z serwerem dostawcy poczty internetowej, z własnym serwerem poczty lub serwerami firmy, klient połączy się przy użyciu jednego z różnych protokołów poczty e-mail, takich jak protokół POP3, IMAP lub Exchange. Przyjrzyjmy się im bliżej.
Protokół POP (Post Office Protocol) oferuje sposób interakcji z serwerami pocztowymi, który pochodzi z bardzo odmiennego Internetu, niż używamy dzisiaj. Komputery zwykle nie mają stałego dostępu do Internetu. Zamiast tego połączyłeś się z Internetem, zrobiłeś to, co trzeba, a następnie rozłączyłeś. Te połączenia były również dość niską przepustowością w porównaniu do tego, do czego mamy dostęp do dzisiaj.
Inżynierowie utworzyli protokół POP jako nieżyjący prosty sposób pobierania kopii wiadomości e-mail do czytania w trybie offline. Pierwsza wersja protokołu POP została utworzona w 1984 roku, wraz z poprawką POP2 utworzoną na początku 1985 roku. POP3 to aktualna wersja tego konkretnego stylu protokołu e-mailowego i nadal pozostaje jednym z najpopularniejszych protokołów e-mail. POP4 został zaproponowany i może zostać opracowany pewnego dnia, chociaż od kilku lat nie nastąpił zbyt duży postęp.
POP3 działa w podobny sposób. Twoja aplikacja łączy się z serwerem e-mail, pobiera wszystkie wiadomości do komputera, które nie zostały wcześniej pobrane, a następnie usuwa oryginalne wiadomości e-mail z serwera. Możesz też skonfigurować swoją aplikację i serwer tak, aby nie usuwały wiadomości e-mail przez określony czas, a nawet nie usuwały wiadomości e-mail z serwera - nawet jeśli zostały pobrane przez klienta.
Zakładając, że wiadomości e-mail zostaną usunięte z serwera, jedyne kopie tych wiadomości znajdują się w kliencie. Nie możesz zalogować się z innego urządzenia lub klienta i zobaczyć tych e-maili.
Nawet jeśli ustawisz serwer tak, aby nie usuwał wiadomości po ich pobraniu, rzeczy wciąż są dość skomplikowane, gdy sprawdzasz pocztę z wielu urządzeń. Oto kilka przykładów:
Ograniczenia te są znaczne, jednak POP3 jest nadal szybkim i niezawodnym protokołem, który jest szczególnie przydatny, gdy sprawdzasz pocztę tylko z jednego urządzenia.Na przykład, jeśli tylko sprawdzasz pocztę z komputera przy użyciu usługi Windows Live Mail, nie ma powodu, aby nie używać POP3.
Protokół Internet Messaging Access Protocol (IMAP) został utworzony w 1986 roku, ale całkiem dobrze pasuje do współczesnego świata wszechobecnej, zawsze dostępnej łączności z Internetem. Ideą IMAP było uniemożliwienie użytkownikom powiązania z jednym klientem pocztowym, dając im możliwość czytania e-maili tak, jakby byli "w chmurze".
W przeciwieństwie do POP3, IMAP przechowuje wszystkie wiadomości na serwerze. Po nawiązaniu połączenia z serwerem IMAP aplikacja kliencka umożliwia czytanie tych wiadomości e-mail (a nawet pobieranie kopii do czytania w trybie offline), ale wszystkie rzeczywiste operacje są wykonywane na serwerze. Po usunięciu wiadomości na kliencie wiadomość ta jest usuwana z serwera, więc nie widzisz jej, jeśli łączysz się z serwerem z innych urządzeń. Wysyłane wiadomości są również przechowywane na serwerze, podobnie jak informacje o przeczytanych wiadomościach.
Ostatecznie, protokół IMAP jest znacznie lepszym protokołem, jeśli używasz połączenia z serwerem poczty z wielu urządzeń. W świecie, w którym ludzie przyzwyczaili się do sprawdzania poczty z komputerów, telefonów i tabletów, jest to istotne wyróżnienie.
Jednak IMAP nie jest pozbawiony problemów.
Ponieważ protokół IMAP przechowuje wiadomości e-mail na zdalnym serwerze pocztowym, zazwyczaj ma on ograniczony rozmiar skrzynki pocztowej (zależy to jednak od ustawień dostarczonych przez usługę poczty e-mail). Jeśli masz ogromną liczbę e-maili, które chcesz zachować, możesz napotkać problemy z wysyłaniem i odbieraniem poczty, gdy twoje pudełko będzie pełne. Niektórzy użytkownicy unikają tego problemu, tworząc lokalne zarchiwizowane kopie wiadomości e-mail przy użyciu swojego klienta poczty e-mail, a następnie usuwając je ze zdalnego serwera.
Microsoft zaczął rozwijać interfejs Messaging API (MAPI) niedługo po pierwszym opracowaniu IMAP i POP. I rzeczywiście jest przeznaczony do czegoś więcej niż tylko e-mail. Dokładne porównywanie protokołu IMAP i protokołu POP z interfejsem MAPI jest dość techniczne i wykracza poza zakres tego artykułu.
Mówiąc prościej, MAPI umożliwia klientom e-mail i innym aplikacjom komunikację z serwerami Microsoft Exchange. Interfejs MAPI umożliwia synchronizację wiadomości e-mail, kontaktów, kalendarzy i innych funkcji w stylu IMAP, z których wszystkie są powiązane z lokalnymi klientami poczty e-mail lub aplikacjami. Jeśli kiedykolwiek korzystałeś z Microsoft Outlook w pracy, używałeś MAPI. Rzeczywiście, wszystkie rzeczy, które Outlook robi-maile, synchronizowanie kalendarza, wyszukiwanie informacji wolny / zajęty, synchronizowanie kontaktów z firmą, i tak działa na ponad MAPI.
Ta funkcja synchronizacji jest oznaczona marką Microsoft jako "Exchange ActiveSync". W zależności od używanego urządzenia, telefonu lub klienta ta sama technologia może być nazywana dowolnym z trzech protokołów Microsoft - Microsoft Exchange, MAPI lub Exchange ActiveSync - ale oferuje bardzo podobna do serwera synchronizacja poczty e-mail zgodna z protokołem IMAP.
Ponieważ Exchange i MAPI są produktami Microsoft, najprawdopodobniej uruchomisz tylko ten protokół, jeśli używasz poczty e-mail dostarczanej przez firmę korzystającą z serwerów poczty Exchange. Wielu klientów poczty e-mail, w tym domyślne aplikacje poczty Android i iPhone, może obsługiwać program Exchange ActiveSync.
Tak, istnieją inne protokoły wysyłania, odbierania i korzystania z poczty e-mail, ale zdecydowana większość osób korzysta z jednego z trzech głównych protokołów - POP3, IMAP lub Exchange. Ponieważ te trzy technologie prawdopodobnie zaspokajają potrzeby niemal wszystkich naszych czytelników, nie będziemy szczegółowo omawiać innych protokołów. Jeśli jednak masz jakieś doświadczenie związane z używaniem protokołów e-mail, które nie są tutaj wymienione, chcielibyśmy o tym usłyszeć - możesz je omówić w komentarzach.
W zależności od osobistego stylu komunikowania się z dostawcą poczty e-mail możesz dość szybko zawęzić sposób korzystania z poczty e-mail.
Dla naszych geekierskich czytelników, którzy już znają te rzeczy, zachęcamy do przyłączenia się do dyskusji! Daj nam znać, jak wytłumaczysz krewnym i współpracownikom z branży różnicę w typowych konfiguracjach poczty e-mail. Jeszcze lepiej, trzymaj ten przewodnik pod ręką i oszczędzaj sobie trudu wyjaśnienia go!
