Instalowanie oprogramowania działa inaczej w systemie Linux. Zamiast odwiedzać witrynę, zazwyczaj trzeba pobrać oprogramowanie z repozytoriów oprogramowania dystrybucji Linuksa wraz z menedżerem pakietów. Brzmi to skomplikowanie, ale jest prostsze niż instalacja oprogramowania w systemie Windows.
Typowy system instalacyjny dystrybucji Linuksa ma wiele wspólnego ze sklepem z aplikacjami. Jest jedno miejsce, w którym instalujesz większość oprogramowania i aktualizacje oprogramowania przychodzą w jeden spójny sposób.
Większość oprogramowania, które chcesz zainstalować na swojej dystrybucji Linuksa, jest dostępna w repozytoriach oprogramowania. Twoja dystrybucja Linuksa prawdopodobnie zapewnia ładną graficzną nakładkę dla tego systemu. Wybierz żądaną paczkę, a twój menedżer pakietów automatycznie pobierze pakiet, pobierze wszystkie inne wymagane pakiety oprogramowania i zainstaluje je wszystkie.
W systemie Ubuntu dołączonym menedżerem pakietów jest Centrum Oprogramowania Ubuntu - poszukaj ikony pomarańczowej torby na zakupy na stacji dokującej. Użyj tego interfejsu, aby wyszukać pakiety i zainstalować je. Możesz wyszukać typ aplikacji, taki jak "odtwarzacz wideo" lub konkretną nazwę aplikacji, taką jak "VLC". Kliknij przycisk pobierania, wprowadź hasło, a menedżer pakietów wykona resztę.
Każda dystrybucja Linuksa ma własne repozytoria oprogramowania i menedżera pakietów, ale praktycznie wszystkie dystrybucje Linuksa używają systemu repozytoriów oprogramowania, który działa w ten sposób. Na przykład w systemie Linux Mint zamiast tego należy użyć aplikacji Menedżer oprogramowania.
Ładny interfejs graficzny to tylko front-end do prawdziwego menedżera pakietów, do którego można uzyskać dostęp w inny sposób. Na przykład możesz instalować pakiety z terminala za pomocą polecenia apt-get w systemie Ubuntu. Interfejs graficzny i komenda terminala realizują to samo.
Niektóre programy nie znajdują się w repozytoriach oprogramowania dystrybucji Linuksa. Dotyczy to popularnych autorskich programów, takich jak Google Chrome, Skype, Steam i Opera. Twoja dystrybucja Linuksa zazwyczaj nie ma licencji na redystrybucję tego oprogramowania, więc musisz ją pobrać ze źródła.
Aby pobrać takie oprogramowanie, odwiedź oficjalną stronę projektu i kliknij przycisk Pobierz. Zwykle zobaczysz stronę wskazującą różne linki do linuksa. Na przykład tutaj znajduje się strona pobierania Skype dla systemu Linux.
Zostaniesz poproszony o wybranie odpowiedniego pakietu dla twojej dystrybucji Linuksa. Powinieneś wybrać pakiet, który pasuje do Twojej dystrybucji Linuksa tak blisko, jak to tylko możliwe. Na przykład Skype oferuje pakiet "Ubuntu 12.04 (multiarch)". Jest to najnowszy numer wersji na liście, więc jest to idealny pakiet do użycia w Ubuntu 14.04.
Różne dystrybucje używają różnych typów pakietów z różnymi rozszerzeniami plików. Ubuntu, Linux Mint, Debian i podobne dystrybucje używają pakietów Deb z rozszerzeniem .deb. Fedora, Red Hat, openSUSE i niektóre inne dystrybucje używają pakietów .rpm.
Wystarczy dwukrotnie kliknąć pobrany pakiet i powinien on otworzyć się w instalatorze pakietów, który zajmie się dla Ciebie brudną robotą. Na przykład dwukrotne kliknięcie pobranego pliku .deb, kliknięcie przycisku Zainstaluj i wprowadzenie hasła w celu zainstalowania pobranego pakietu w systemie Ubuntu.
Pobrane pakiety można również zainstalować na inne sposoby. Na przykład można użyć polecenia dpkg -I do zainstalowania pakietów z terminala w systemie Ubuntu. Narzędzie graficzne jest najłatwiejsze.
Dwie powyższe metody to podstawy, które każdy użytkownik systemu Linux musi znać. Dzięki tym wskazówkom możesz zainstalować większość - jeśli nie wszystkie - potrzebne oprogramowanie. Ale oto kilka innych sposobów instalacji oprogramowania na Linuksie:
Użyj repozytoriów firm trzecich: Każdy może tworzyć własne repozytoria oprogramowania, pakować oprogramowanie i dystrybuować je. Możesz czasami użyć repozytorium innej firmy, aby zainstalować oprogramowanie, którego nie możesz uzyskać w repozytoriach dystrybucji Linuksa. Na przykład, Ubuntu pozwala dość łatwo skonfigurować "osobiste archiwa paczek" (PPA). Możesz dodać te PPA do swojego menedżera pakietów, a pakiety w PPA pojawią się w Centrum oprogramowania Ubuntu i innych interfejsach zarządzania pakietami. Jest to popularny sposób na uzyskanie pakietów, które nie są jeszcze w oficjalnych repozytoriach dystrybucji Linuksa.
Rozpakuj archiwum binarne: Niektóre programy linuksowe są rozprowadzane w postaci prekompilowanej, zaprojektowanej do pracy na dowolnej dystrybucji Linuksa bez instalacji. Na przykład "Dynamiczne" pobieranie ofert Skype to plik .tar.bz2. To jest po prostu archiwum, takie jak plik ZIP - rozpakowałeś go do folderu na komputerze i dwukrotnie kliknąłeś plik wykonywalny wewnątrz, aby go uruchomić. Mozilla oferuje także pliki do pobrania najnowszej wersji Firefoksa w postaci .tar.bz2, więc możesz ją pobrać i uruchomić bez żadnej instalacji - wystarczy rozpakować archiwum do dowolnego folderu i dwukrotnie kliknąć w nim plik firefox. Powinieneś preferować oprogramowanie w formie pakietu, aby uzyskać lepszą kompatybilność z systemem i łatwiejszą aktualizację.
Skompiluj ze źródła: Typowi użytkownicy systemu Linux nie powinni już kompilować i instalować oprogramowania ze źródła. Wszystkie wymagane oprogramowanie powinno być dostępne w formie pakietu. To powiedziawszy, większość projektów oprogramowania linuksowego dystrybuuje swoje oprogramowanie w formie kodu źródłowego i pozostawia dystrybucje Linuksa odpowiedzialne za pakowanie i dystrybucję do Ciebie. Jeśli twoja dystrybucja Linuksa nie ma pakietu, którego potrzebujesz, lub nie ma najnowszej wersji pakietu, którego potrzebujesz, możesz skompilować go ze źródła. Kompilowanie ze źródła nie jest czymś, co przeciętni użytkownicy Linuksa powinni robić, ale nie jest to tak trudne, jak mogłoby się wydawać.
Zainstaluj oprogramowanie Windows: Oprogramowanie Windows nie działa natywnie w systemie Linux.Istnieje kilka sposobów instalacji i uruchomienia oprogramowania Windows na Linuksie, w tym warstwy kompatybilności Wine (która nie jest idealna) i instalacji samego systemu Windows na maszynie wirtualnej (co zwiększa obciążenie). Jeśli to możliwe, korzystaj z oprogramowania Linux. Rozwiązania te są zaprojektowane do działania tej aplikacji, z której nie możesz żyć bez oglądania - na przykład, aby oglądać Netflix na Linuksie lub uruchamiać Microsoft Office na Linuksie - ale będziesz mieć o wiele lepsze i stabilniejsze wrażenia z natywnego oprogramowania dla systemu Linux.
Menedżer pakietów regularnie sprawdza repozytoria oprogramowania pod kątem nowych wersji pakietów, a jego aktualizator pojawia się, gdy dostępne są nowe wersje. (Jest to aplikacja Update Manager na Ubuntu.) W ten sposób całe oprogramowanie w twoim systemie może aktualizować się z jednego miejsca.
Podczas instalowania pakietu innej firmy może również zainstalować własne repozytorium oprogramowania w celu łatwiejszej aktualizacji. Na przykład Google Chrome instaluje pliki wskazujące oficjalne repozytorium Google Chrome po zainstalowaniu go w systemie Ubuntu. Po wydaniu nowych wersji Chrome pojawią się one w aplikacji Update Manger wraz z wszystkimi innymi aktualizacjami. Każda aplikacja nie potrzebuje własnego zintegrowanego programu aktualizującego, tak jak w przypadku systemu Windows.
