Gry komputerowe oferują pozornie nieskończone ekrany opcji graficznych, z którymi można się bawić. Każda obejmuje kompromis między jakością graficzną a wydajnością, ale nie zawsze jest jasne, co robi każda opcja.
Oprócz przełączania tych ustawień z poziomu gier, możesz na ogół wymusić je z panelu sterowania sterownika graficznego i włączyć je nawet w starszych grach, które nie oferują tak nowoczesnych ustawień.
Rozdzielczość jest dość prosta. Na nowoczesnych monitorach LCD - zapomnij o starych monitorach CRT - twój monitor LCD ma "natywną rozdzielczość", która jest maksymalną rozdzielczością monitora. Na komputerze musisz zachować naturalną rozdzielczość ekranu.
W grach nie zawsze jest to takie proste. Używanie natywnej rozdzielczości monitora zapewni najlepszą jakość graficzną, ale będzie wymagać największej mocy sprzętowej. Na przykład, jeśli masz ekran 1920 × 1080, twoja karta graficzna będzie musiała renderować około 2 miliony pikseli dla każdej klatki. Zapewnia to najostrzejszy możliwy obraz na tym ekranie. Aby uzyskać szybszą wydajność, możesz zmniejszyć rozdzielczość ekranu w grze - na przykład możesz wybrać 1024 × 768, a Twoja karta graficzna będzie przesuwać tylko około 768 tysięcy pikseli na klatkę.
Twój monitor po prostu skaluje obraz i sprawi, że będzie wyglądał na większy, ale będzie to kosztem jakości - rzeczy będą wyglądały na bardziej rozmyte i generalnie będą miały tylko niższą rozdzielczość.
Zasadniczo ważne jest użycie rozdzielczości ekranu monitora LCD. Jeśli potrzebujesz dodatkowej wydajności, możesz zmniejszyć rozdzielczość ekranu w grze, aby osiągnąć wyższą wydajność.
Vertical Sync, często określany jako VSync, jest jednocześnie kochany i znienawidzony. Ideą VSync jest synchronizacja liczby ramek renderowanych z częstotliwością odświeżania monitora.
Na przykład większość monitorów LCD ma częstotliwość odświeżania 60 Hz, co oznacza, że wyświetlają 60 klatek na sekundę. Jeśli komputer renderuje 100 klatek na sekundę, monitor może wyświetlać tylko 60 klatek na sekundę. Twój komputer po prostu marnuje energię - podczas gdy możesz zobaczyć duży numer FPS, twój monitor nie jest w stanie tego wyświetlić.
VSync próbuje "zsynchronizować" liczbę klatek na sekundę z częstotliwością odświeżania monitora, więc zwykle starałoby się trzymać 60 klatek na sekundę. Eliminuje to również zjawisko znane jako "łzawienie", w którym ekran może renderować część obrazu z jednej z ramek gry i część ekranu z innej ramki, sprawiając, że grafika wydaje się "łza".
VSync wprowadza także problemy. Może zmniejszyć częstotliwość wyświetlania klatek nawet o 50%, jeśli jest włączona w grę, a także może zwiększyć opóźnienie wejścia.
Jeśli Twój komputer może renderować więcej niż 60 FPS w grze, włączenie VSync może pomóc zmniejszyć łzawienie, które możesz zobaczyć. Jeśli masz problem z uzyskaniem 60 klatek na sekundę, najprawdopodobniej zmniejszysz liczbę klatek na sekundę i zwiększysz opóźnienie wejścia.
To, czy VSync jest użyteczny, zależy od gry i sprzętu. Jeśli odczuwasz rozdarcie, możesz je włączyć. Jeśli występują niskie FP i opóźnienie wejścia, możesz chcieć go wyłączyć. Jeśli masz problemy, warto grać z tym ustawieniem.
Filtrowanie bilinearne, filtrowanie trójliniowe i filtrowanie anizotropowe są technikami filtrowania tekstur, które służą do wyostrzania tekstur w grze. Filtrowanie anizotropowe (lub AF) zapewnia najlepsze wyniki, ale wymaga największej mocy sprzętowej, więc często będziesz mógł wybierać spośród kilku różnych metod filtrowania.
Gry na ogół nakładają tekstury na powierzchnie, aby powierzchnie geometryczne wyglądały na szczegółowe. Ten typ filtrowania uwzględnia Twoją orientację wyświetlania, zasadniczo sprawiając, że tekstury stają się ostrzejsze i mniej rozmyte.
"Aliasing" to efekt, który pojawia się, gdy linie i krawędzie wydają się postrzępione. Na przykład, możesz gapić się na krawędź ściany w grze, a ściana może wyglądać tak, jakby miała postrzępione, pikselowe wrażenie, zamiast wydawać się gładka i ostra, jak w prawdziwym życiu.
Antialiasing (lub AA) to nazwa nadana różnym technikom w celu wyeliminowania aliasingu, wygładzenia poszarpanych linii i uczynienia ich bardziej naturalnymi. Typowe wygładzanie próbkuje obraz po jego wygenerowaniu i zanim dotrze do monitora, łącząc postrzępione krawędzie i linie z otoczeniem, aby uzyskać bardziej naturalny efekt. Zwykle znajdziesz opcje dla wygładzania 2x, 4x, 8x, 16x - liczba odnosi się do liczby próbek, które pobiera filtr antyaliasingu. Więcej próbek daje gładszy obraz, ale wymaga większej mocy sprzętowej.
Jeśli masz mały monitor o wysokiej rozdzielczości, możesz potrzebować tylko 2 wygładzania, aby obrazy były ostre. Jeśli masz duży monitor o niskiej rozdzielczości - myśl stare monitory CRT - możesz potrzebować wysokiego poziomu wygładzania, aby obraz był mniej pikselowany i postrzępiony na ekranie o niskiej rozdzielczości.
Współczesne gry mogą mieć inne rodzaje sztuczek antyaliasingowych, takich jak FXAA - szybszy algorytm wygładzania krawędzi, który daje lepsze wyniki. Wszystkie rodzaje antyaliasingu zostały zaprojektowane w celu wygładzenia postrzępionych krawędzi.
Ambient occlusion (AO) to metoda modelowania efektów świetlnych w scenach 3D. W silnikach gier istnieją zazwyczaj źródła światła, które rzucają światło na obiekty geometryczne. Okluzja otoczenia obliczy, które piksele na obrazie będą blokowane przez źródło światła przez inne obiekty geometryczne i określi, jakie powinny być jasne. Zasadniczo jest to sposób na dodanie gładkich, realistycznych cieni do obrazu.
Ta opcja może pojawiać się w grach jako SSAO (ambient occlusion), HBAO (horyzontalne okludowanie otoczenia) lub HDAO (high-definition ambient occlusion).SSAO nie wymaga tak dużego nakładu pracy, ale nie oferuje najdokładniejszego oświetlenia. Pozostałe dwa są podobne, z tym wyjątkiem, że HBAO jest dla kart NVIDIA, a HDAO dla kart AMD.
Jest wiele innych ustawień używanych w grach komputerowych, ale wiele z nich powinno być dość oczywistych - na przykład jakość tekstury kontroluje rozdzielczość tekstur używanych w grze. Wyższa jakość tekstury zapewnia bardziej szczegółowe tekstury, ale zajmuje więcej pamięci wideo (VRAM) na karcie graficznej.
Image Credit: Long Zheng na Flickr, Vanessaezekowitz na Wikimedia Commons, Angus Dorbie na Wikipedii, Julian Herzog na Wikimedia Commons, Peter Pearson na Flickr
